ដើមកំណើតនៃការចូលព្រះវស្សានេះដែរ គឺមានមកតាំងពីព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់មានព្រះជន្មនៅឡើយ ។ កាលនោះមានរឿងរ៉ាវកើតឡើងក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា ទើបព្រះអង្គទ្រង់បញ្ញត្តិនូវការចូលព្រះវស្សានេះឡើង ។ ហេតុនេះសូមលើកយកប្រវត្តិសង្ខេប នៃពិធីបុណ្យចូលវស្សាដែលមានមកក្នុងវិន័យបិដកដូចតទៅៈ កាលព្រះមានព្រះភាគគង់នៅវត្តវេឡុវ័ន គ្រានោះការនៅចាំព្រះវស្សាព្រះពុទ្ធមិនទាន់បានបញ្ញត្តិនៅឡើយទេ…
ដើមកំណើតនៃការចូលព្រះវស្សានេះដែរ គឺមានមកតាំងពីព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់មានព្រះជន្មនៅឡើយ ។ កាលនោះមានរឿងរ៉ាវកើតឡើងក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា ទើបព្រះអង្គទ្រង់បញ្ញត្តិនូវការចូលព្រះវស្សានេះឡើង ។ ហេតុនេះសូមលើកយកប្រវត្តិសង្ខេប នៃពិធីបុណ្យចូលវស្សាដែលមានមកក្នុងវិន័យបិដកដូចតទៅៈ
កាលព្រះមានព្រះភាគគង់នៅវត្តវេឡុវ័ន គ្រានោះការនៅចាំព្រះវស្សាព្រះពុទ្ធមិនទាន់បានបញ្ញត្តិនៅឡើយទេ មានន័យថាមិនទាន់មានពិធីបុណ្យចូលព្រះវស្សានោះទេ ។ ពួកភិក្ខុទាំងឡាយនៅក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា តែងតែត្រាច់ទៅកាន់ចារិកផ្សេងៗ មានន័យថាធ្វើដំណើរទៅតាមសេចក្តីប្រាថ្នារបស់ខ្លួនឯងដោយភិក្ខុសង្ឃធ្វើដំណើរអស់ហេមន្តរដូវខ្លះ អស់គិម្ហរដូវខ្លះ និងអស់វស្សានរដូវខ្លះ ដោយមិនមានពេលសម្រាកខែណាមួយឱ្យពិតប្រាកដនៅកន្លែងណាមួយនោះទេ ដោយត្រាច់ចរទៅតាមចិត្តចង់ ។
ដូចនេះហើយពួកមនុស្សទាំងឡាយក៏ពោលទោសតិះដៀលដល់ភិក្ខុទាំងឡាយនោះថា ពួកភិក្ខុទាំងអស់នេះជាសមណសក្យបុត្រ មិនសមត្រាច់ទៅកាន់ចារិក ដោយពុំមានពេលសម្រាកនោះទេ ហើយការត្រាច់ចរនោះក៏ជាន់ស្មៅស្រស់ទាំងឡាយ ជាន់ដំណាំអ្នកស្រុក បៀតបៀនវត្ថុដែលមានជីវិត ញ៉ាំងសត្វតូចៗជាច្រើនឱ្យដល់នូវសេចក្តីវិនាសសោះ សូម្បីពួកបរិពា្វជកមានលិទ្ធិដទៃ ក៏មានរដូវចូលវស្សាដែរ ។ ហើយសូម្បីតែពួកសត្វស្លាបនោះទៀតសោតក៏គង់ធ្វើសម្បុកលើចុងឈើទាំងឡាយ និងសម្ងំឈប់សម្រាកនៅចាំវស្សាដែរ ចម្លែកតែពួកសមណសក្សបុត្រនេះមិនមានចាំវស្សាសោះអញ្ចឹងហ៎ ។
កាលមនុស្សទាំងឡាយកំពុងពោលពាក្សតិះដៀលបន្តុះបង្អាប់ ភិក្ខុទាំងឡាយក៏បានឮច្បាស់ ហើយបានយកពាក្យទាំងនោះទៅក្រាបទូលសេចក្តីនោះចំពោះព្រះមានព្រះភាគ ។ ព្រះអង្គក៏ធ្វើធម្មីកថាក្នុងវេលានោះឯងរួចហើយ ទើបទ្រង់ហៅភិក្ខុទាំងឡាយមកអនុញ្ញាតថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយតថាគតអនុញ្ញាតឱ្យភិក្ខុចូលវស្សា ។
ម្នាលភិក្ខុទាំងតថាគតអនុញ្ញាតឱ្យអ្នកទាំងឡាយ ចូលវស្សានៅក្នុងវស្សានរដូវគឺរដូវភ្លៀងរយៈពេល៣ខែចាប់ពីពេលនេះតទៅ ។
ដោយមានបុព្វហេតុដូចបានលើកឡើងមកនេះហើយ ទើបពិធីចូលវស្សានេះត្រូវបានបរិស័ទអ្នកគោរពព្រះពុទ្ធសាសនាថែរក្សាពីមួយជំនាន់ទៅមួយជំនាន់ជារៀងរហូតមក ។ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ