នៅក្នុងសៀវភៅអប់រំចិត្តបានណែនាំឱ្យមនុស្សបញ្ឈប់ការខឹងសម្បា បញ្ឈប់កំហឹងនានាឬក៏ត្រូវកាត់បន្ថយឲ្យបានតិចបំផុតព្រោះការខឹងសម្បានេះមិនបានផលប្រយោជន៍អ្វីត្រឡប់មកវិញក្រៅតែអំពីនាំទុក្ខលំបាកមកលើខ្លួនឯងនោះទេ ហើយភ្លើងកំហឹងនេះក៏ជាប្រភពនាំខូចចរិយាធម៌ សីលធម៌ និងសុជីវធម៌ផងដែរ ។
តាមធម្មតាមនុស្សគ្រប់រូបតែងមានអារម្មណ៍ខឹងសម្បាមិនលែងទេ គ្រាន់តែកម្រិតនៃកំហឹងនោះមានខុសគ្នាទៅតាមកម្រិតនៃការចេះដឹង និងចេះខន្តី ឬសន្តោស ។
កំហឹងគឺជាអារម្មណ៍ឆេះក្តៅ ពុះកញ្ជ្រោលឡើងនៅក្នុងខួរក្បាលរបស់បុគ្គលម្នាក់នៅពេលស្ថានភាពមួយមិនកើតឡើងតាមការរំពឹងទុករបស់ខ្លួន ឬមនុស្សណាម្នាក់បង្កបញ្ហា ឬក៏មិនធ្វើការងារឲ្យសមនឹងចិត្តចង់បាននោះ បើមនុស្សមានខន្តី និងយល់ស្ថានការណ៍ ព្រមទាំងយល់ពីទុក្ខលំបាករបស់ជនដទៃ ក៏ចេះបន្ធូរអារម្មណ៍ខឹងបានឆាប់ និងមិនជះកំហឹងទៅលើជនទី២នោះទេ ។
តែបើមនុស្សគ្មានខន្តីនឹងមិនស្វែងយល់ស្ថានការណ៍របស់ជនដទៃទេ គឺគេនៅតែបន្តរក្សាកំហឹងឲ្យឆេះងំនៅក្នុងក្បាលរបស់ខ្លួន រួចហើយជះកំហឹងនោះទៅលើជនដទៃជាក់ជាមិនខាន ។ គ្មាននរណាម្នាក់ចង់រស់នៅក្បែរមនុស្សដែលមិនចេះទប់កំហឹងនោះឡើយ ។
កំហឹងដែលមិនមានការទប់ស្កាត់ត្រឹមត្រូវគឺជាភាពចង្រៃដល់សីលធម៌ និងសុជីវធម៌យ៉ាងពិតប្រាកដ ។ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ