នៅក្នុងគម្ពីរកាលាមសូត្រព្រះសម្ពុទ្ធបានសម្តែងអំពីវិធីបដិបត្តិក្នុងរឿងដែលគួរសង្ស័យ ឬគោលការណ៍នៃការជឿចំនួន១០យ៉ាង សម្រាប់ជាការពិចារណា ពិសោធន៍មុននឹងជឿរឿងនោះថា ពិតឬមិនពិត ។ គោលការណ៍ទាំង១០នោះគឺៈ
១-កុំដាក់ចិត្តជឿ ព្រោះគ្រាន់តែការបានស្តាប់តៗគ្នាមក ។
២-កុំដាក់ចិត្តជឿ ព្រោះដោយការកាន់តៗគ្នាជាប្រពៃណីពីបុរាណ ឬពីដើមមក ។
៣-កុំដាក់ចិត្តជឿ ព្រោះដោយការនិទានតៗគ្នា ។
៤-កុំដាក់ចិត្តជឿ ព្រោះដោយការអាងតម្រា ឬគម្ពីរ ។
៥-កុំដាក់ចិត្តជឿ ព្រោះការគិតបែបតក្កវិទ្យា ។
៦-កុំដាក់ចិត្តជឿដោយមិនមានហេតុផល ។
៧-កុំដាក់ចិត្តជឿដោយការគិតពិចារណា តាមបែបហេតុផល ។
៨-កុំដាក់ចិត្តជឿ ព្រោះត្រូវនឹងទ្រឹស្តីដែលពិនិត្យហើយ ។
៩-កុំដាក់ចិត្តជឿ ព្រោះមើលទៅរូបលក្ខណៈ ហាក់ដូចជាអញ្ចឹងមែន ។
១០-កុំដាក់ចិត្តជឿ ព្រោះសង្ឃអង្គនេះជាគ្រូរបស់យើង ។
បើដូច្នេះ តើយើងគួរជឿដូចម្តេច ?
ព្រះសម្ពុទ្ធបានត្រាស់ថា លុះត្រាតែកាលណាដឹងច្បាស់ដោយចិត្ត ឃើញជាក់ដោយចក្ខុរបស់ខ្លួន ហើយត្រូវប្រកបដោយបញ្ញាផងទើបជឿទៅវាមិនខុស ។ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ