រាជធានីភ្នំពេញ ៖ អាជីវកម្មក្នុងស្រុកមួយចំនួនធំរាប់ចាប់ពីមុខរបរតូចៗតាមដងផ្លូវរហូតដល់អាជីវកម្មសេវាកម្មសណ្ឋាគារថ្នាក់ផ្គាយបានរងគ្រោះជាបន្តបន្ទាប់ដោយសារតែការផ្ទុះ និងការរីករាលដាលជាសកលនៃវីរុសកូវីដ-១៩ ។ តួយ៉ាងវិស័យទេសចរណ៍នៅកម្ពុជាក៏កំពុងរងផលប៉ះពាល់ដល់ចំណូលសេដ្ឋកិច្ចជាតិ និងចំណូលគ្រួសារតាមតំបន់ផងដែរ ហើយកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរនោះ គឺបងប្អូនជាមគ្គុទេសទេសចរណ៍ដែលមិនមានប្រាក់ខែត្រឹមត្រូវ គឺមានន័យថាសឹងតែ ៩៧ភាគរយនៃមគ្គុទេសទេសចរណ៍ គឺធ្វើការតាមម៉ោង ដូច្នេះនៅពេលគ្មានភ្ញៀវទេសចរបរទេស គឺគ្មានចំណូលតែម្តង ។
ក្នុងន័យរកចំណូលផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពសេដ្ឋកិច្ចគ្រួសារ មគ្គុទេសទេសចរណ៍មួយចំនួនដែលមានជំនាញខាងភាសាបរទេសដូចជា ៖ អង់គ្លេស ឬបារាំងជាដើម ត្រូវបង្ខំចិត្តប្តូរអាជីពទៅជាអ្នករត់រម៉កម៉ូតូខ្មែរ ឬកង់ ៣ឥណ្ឌា ដើម្បីបម្រើសេវាកម្មដឹកអ្នកដំណើរ ឬអ្នកដឹកជញ្ជូនម្ហូបអាហារ ហើយអ្នកខ្លះទៀតមិនទាន់មានការងារធ្វើ ខណៈអ្នកខ្លះងាកទៅធ្វើការងារសំណង់ក៏មាន ។
បងប្រុស អាន ដែលជាមគ្គុទេសទេសចរណ៍ផ្នែកភាសាអង់គ្លេសបម្រើការងារលើវិស័យមួយនេះនៅក្នុងទីក្រុងភ្នំពេញជិត ១០ឆ្នាំហើយ បានប្រាប់ «កោះសន្តិភាព» នៅថ្ងៃទី ៩ខែមិថុនានេះថា «ខ្ញុំបានដឹងខ្លះៗថា អ្នកមគ្គុទ្ទេសក៍ខ្លះដែលនៅខេត្តសៀមរាប បានឡើងមកក្នុងទីក្រុងភ្នំពេញដើម្បីរកការងារធ្វើ អ្នកខ្លះធ្វើជាអ្នកដឹកជញ្ជូនម្ហូបអាហារ អ្នកខ្លះទៀតធ្វើសំណង់ រីឯខ្ញុំវិញបានទិញកង់បីឥណ្ឌា ដើម្បីដឹកអ្នកដំណើរ» ។
បងប្រុស អាន បានបន្តថាទៀតថា ក្នុងការងារជាអ្នកមគ្គុទ្ទេសក៍ អាចរកបានក្នុងមួយខែចម្លោះពី ៧០០ ទៅ ១០០០ដុល្លារអាមេរិកក្នុង ១ខែ សម្រាប់ក្នុងរដូវដែលមានភ្ញៀវច្រើន ដែលមានចន្លោះពីខែតុលា ដល់ខែមេសា យូរបំផុតនៃឆ្នាំនីមួយៗ ។
ប៉ុន្តែកូវីដ ១៩ បានធ្វើឲ្យទេសចរបរទេសធ្លាក់ចុះយ៉ាងដំណំនៅកម្ពុជា ហើយការចិញ្ចឹមក្រពះគឺមិនអាចរង់ចាំដល់ចប់កូវីដ ១៩ នោះទេ ព្រោះយើងមិនដឹងថា ជំងឺឆ្លងមួយនេះនឹងបញ្ចប់នៅពេលណាដូច្នេះសម្រេចចិត្តទិញកង់បីឥណ្ឌា ដើម្បីដឹកភ្ញៀវនៅក្រុងភ្នំពេញ ។
បងប្រុស អាន បន្ថែមថា «រត់ផាស់អ៊ែបនេះមិនអាចរកបានច្រើនដូចការងារជាមគ្គុទ្ទេសក៍ទេ តែត្រូវធ្វើដើម្បីក្រពះ» ។ លោកបានបន្តថា រត់កង់បីឥណ្ឌាក្នុងមួយថ្ងៃ គឺបានច្រើនបំផុតចន្លោះពី ៣ ទៅ ៤ ម៉ឺនរៀលតែប៉ុណ្ណោះ ព្រោះមានអ្នករត់កង់បីឥណ្ឌាដឹកភ្ញៀវច្រើនពិបាកនឹងប្រកួតប្រជែង។
ងាកមកមើលអ្នកមគ្គុទ្ទេសក៍ ឯករាជក្នុងខេត្តសៀមរាបវិញ បងប្រុស សោភ័ន្ត បាននិយាយាថា គាត់មិនទាន់មានការងារធ្វើទេកំពុងរក ហើយកំពុងប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាសេដ្ឋកិច្ចគ្រួសារផងដែរ ដោយសារតែពុំមានចំណូលសោះតែម្តងពីការងារជាមគ្គុទេសទេសចរណ៍ ព្រោះមានភ្ញៀវទេសចរបរទេសតិចតួចបំផុតទៅលេងកម្សាន្តចាប់តាំងពីដើមឆ្នាំ ២០២០នេះ ។
លោក សោភ័ន្ត បាននិយាយថា «ចាប់តាំងពីខែកុម្ភៈមកអ្នកមគ្គុទ្ទេសក៍ និងសេវាកម្មនានា ក្នុងខេត្តសៀមរាបស្ទើរតែទាំងស្រុងត្រូវបានបិទ និងគ្មានការងារធ្វើ ជាពិសេសអ្នកមគ្គុទ្ទេសក៍ដែលពឹងផ្នែកទាំងស្រុងទៅលើការនាំភ្ញៀវទេសចរបរទេសធ្វើដំណើរកម្សាន្ត» ។ លោកបានបន្តថា ពេលនេះ គឺអត់មានចំណូលរស់ពឹងលើលុយសន្សំសល់ពីមុនបានបន្តិចបន្តួច ហើយមិនដឹងថា អាចទប់ទល់ដល់ពេលណានោះទេ ព្រោះលុយសន្សំមិនមានសល់ច្រើនឡើយ ខណៈមិនទាន់រកបានការងារថ្មីដើម្បីរកចំណូលចិញ្ចឹមជីវិតនោះ ។
ងាកទៅបងប្រុស អាចារ្យ ដែលជាអ្នកមគ្គុទ្ទេសក៍ក្នុងទីក្រុងភ្នំពេញបានធ្វើការនេះជិត ៥ឆ្នាំហើយនោះក៏បាត់បង់ការងារជាមគ្គុទេសទេសចរណ៍ដែរ ដូច្នេះលោកត្រូវងាកមកធ្វើជាអ្នកដឹកជញ្ជូនអាហារ នៅក្រុមហ៊ុនមួយដោយគាត់បានចាប់យកការងារនេះ បន្ទាប់ពីគាត់រកប្រាក់ចំណូលពីការងារមគ្គុទ្ទេសក៍លែងបានទាំងស្រុងនាខែកុម្ភៈកន្លងទៅ ។
ក្នុងវ័យ ៣២ឆ្នាំ បងប្រុស អាចារ្យ បាននិយាយថា «ពេលខ្ញុំធ្វើជាអ្នកមគ្គុទ្ទេសក៍ មុនប្រទេសមានវិបត្តិកូវីដ ១៩ នេះ ខ្ញុំអាចរកប្រាក់កម្រៃបានគួរសម ដោយមួយថ្ងៃអាចរកបានខ្ទង់ ១០ម៉ឺនទៅ ១៥ម៉ឺនរៀលដែរ ហើយខ្ញុំធ្វើពី ២៧ ទៅ ២៨ថ្ងៃក្នុង ១ខែ ។ ដូចយើងដឹងស្រាប់ហើយ អ្នកមគ្គុទ្ទេសក៍សឹងតែ ៩៧ភាគរយហើយដែលជាអ្នកធ្វើការតាមម៉ោងហើយនៅពេលដែលគ្មានភ្ញៀវទេសចរ គឺដូចជាមិនមានចំណូលចឹងដែរ» ។
បន្ទាប់ពីមិនមានប្រាក់ចំណូលបងប្រុសបានចាប់ផ្តើមការងារជាអ្នកផ្តល់សេវាកម្មដឹកជញ្ជូនម្ហូបអាហារនេះបានប្រមាណ ៥អាទិត្យហើយ ។ ប៉ុន្តែ ៤អាទិត្យដំបូងអាចរកបានគួរសម ដល់អាទិត្យទី ៥នេះមិនសូវបានទេ ដោយបងប្រុសនិយាយថាអ្នកដឹកជញ្ជូនក្នុងក្រុមហ៊ុនគាត់ មានច្រើនជាងតម្រូវការដែលគេកម្ម៉ង់ម្ហូប ៕ អត្ថបទកាសែត
ចែករំលែកព័តមាននេះ