ខេត្តបាត់ដំបង ៖ «ខ្ញុំ..និងប្រពន្ធខ្ញុំ..ត្រូវធ្វើដំណើរតាមរយៈម៉ូតូសណ្ដោងរ៉ឺម៉កនេះ គ្រប់ទីកន្លែង គ្រប់ច្រកល្ហកស្ទើរទូទាំង២៤ខេត្ត-រាជធានី ដើម្បីដឹកឆ្នាំង ខ្ទះ និងសម្ភារប្រើប្រាស់ដទៃទៀត (ផលិតផលខ្មែរ) ស្វែងរកអតិថិជនរកកម្រៃចិញ្ចឹមក្រពះ…
ខេត្តបាត់ដំបង ៖ «ខ្ញុំ..និងប្រពន្ធខ្ញុំ..ត្រូវធ្វើដំណើរតាមរយៈម៉ូតូសណ្ដោងរ៉ឺម៉កនេះ គ្រប់ទីកន្លែង គ្រប់ច្រកល្ហកស្ទើរទូទាំង២៤ខេត្ត-រាជធានី ដើម្បីដឹកឆ្នាំង ខ្ទះ និងសម្ភារប្រើប្រាស់ដទៃទៀត (ផលិតផលខ្មែរ) ស្វែងរកអតិថិជនរកកម្រៃចិញ្ចឹមក្រពះ ហើយយ៉ាងតិចពី២ទៅ៣ខែ ទើបវិលត្រឡប់ទៅជួបកូននៅឯស្រុកកំណើតម្ដង»។ នេះជាពំនោលដ៏គួរឲ្យកំសត់របស់បុរសម្នាក់ជាមួយនឹងភរិយា ដែលប្រកបមុខរបរដឹកឆ្នាំងខ្មែរ ដើរលក់ចល័តតាមបណ្ដាខេត្តនានានៅទូទាំងប្រទេសកម្ពុជា។
ស្ថិតក្នុងវ័យ៣០ឆ្នាំ លោកដួង ណាវ បានផ្ដល់បទសម្ភាសន៍ខ្លីមួយជាមួយកោះសន្តិភាព កាលពីថ្ងៃទី១៣មិថុនា នៅពេលអតិថិជនកំពុងចោមរោមទិញទំនិញរបស់គាត់ ។ គាត់និយាយយ៉ាងដូច្នេះថា «ខ្ញុំ.. និងភរិយា បានប្រកបមុខរបរដឹកឆ្នាំងខ្មែរលក់តាមរ៉ឺម៉កម៉ូតូនេះច្រើនឆ្នាំហើយ ។ ព្រោះនៅស្រុកកំណើតខ្ញុំ គ្មានមុខរបរអ្វីផ្សេងទេ ។ ហើយកម្រៃជើងសារដែលចំណេញពីការលក់ឆ្នាំងនេះមិនច្រើនទេ តែខ្ញុំអាចចិញ្ចឹម
ជីវភាពគ្រួសារបាន»។
លោកដួង ណាវ និងភរិយារបស់គាត់ឈ្មោះឯក ពៅ អាយុ២៨ឆ្នាំ មានស្រុកកំណើតនៅភូមិកោះស្វាំង ឃុំស្វាយទង ស្រុកកំពង់ត្រឡាច ខេត្តកំពត ។ គាត់មានកូន២នាក់ កូនប្រុសច្បងអាយុ១២ឆ្នាំ និងកូនស្រីអាយុ៥ឆ្នាំ ។ នេះជាការបញ្ជាក់ប្រាប់របស់លោកដួង ណាវ និងភរិយា ដែលរស់អាស្រ័យនៅលើរឺម៉កដឹកឆ្នាំងខ្មែរលក់ចល័តត្រាច់ចរពេញប្រទេសកម្ពុជា ។ លោកដូង ណាវ និងភរិយា បានធ្វើដំណើរគ្រប់ទីកន្លែងនៅលើដង វិធីនានា ដើម្បីដឹកឆ្នាំង និងសម្ភារផ្សេងៗស្វែងរកអតិថិជន ។ រ៉ឺម៉កម៉ូតូរបស់គាត់មិនថ្មីទេ ហើយក៏គ្មានឧគ្ឃោសនស័ព្ទសម្រាប់បំពងសម្លេងជាសញ្ញាដល់អតិថិជនឲ្យបានឮដែរ។ ប៉ុន្តែកែវភ្នែកទាំងគូរបស់គាត់និងភរិយា ហាក់វាងវៃខ្លាំងណាស់ ក្នុងការរំពៃរកមើលអតិថិជនផងនិងមើលផ្លូវផង។ អតិថិជនមិនអាចរំលងពីភ្នែកគាត់និងភរិយាឡើយ ប្រសិនបើបានលើកដៃបក់ឬស្រែកហៅ។
អ្នកស្រី ឯក ពៅ បានប្រាប់ថា គាត់ធ្វើដំណើរយឺតៗ ពេលស្ថិតនៅលើដងផ្លូវ ដើម្បីពិនិត្យមើលក្រែងមានអតិថិជនស្រែកហៅ ឬលើកដៃកាត់ទិញទំនិញរបស់គាត់។ នៅពេលសួរថា ពេលចេញដំណើរលក់ដូរម្ដងៗ តើកូនៗទុកនៅជាមួយនរណា ? អ្នកស្រីបានផ្ដល់ចម្លើយថា «ពេលខ្ញុំនិងស្វាមី ធ្វើចំណាកស្រុកចេញលក់ដូររកកម្រៃ.. កូនសម្លាញ់ទាំង២នាក់ផ្ញើទុកនៅជាមួយជីដូនជួយ មើលការខុសត្រូវ និងរៀនសូត្រ ហើយយ៉ាងតិចពី២ទៅ៣ខែ ទើបខ្ញុំនិងស្វាមីវិលត្រឡប់ទៅជួបកូនៗនៅឯស្រុកកំណើតម្ដង»។
ឆ្លៀតពេលអតិថិជន កំពុងចោមរោមទិញទំនិញរបស់គាត់ លោកដួង ណាវ ក៏បានរៀបរាប់ប្រាប់កោះសន្តិភាពដែរថា «ខ្ញុំ និងភរិយាដឹកឆ្នាំងដើរលក់ចល័តស្ទើរគ្រប់បណ្ដាខេត្ត រាជធានី ទូទាំងប្រទេស រីឯការស្នាក់នៅមិនទៀងទាត់ទេ យប់កន្លែងណា ស្នាក់បណ្ដោះអាសន្ននៅកន្លែងនោះ លុះស្អែកឡើងបន្តដំណើរលក់ដូរទៀត»។ នៅពេលសួរថា ពេលលក់ឆ្នាំង ឬសម្ភារៈផ្សេងៗអស់ តើត្រូវធ្វើដូចម្ដេចបានឆ្នាំងលក់ទៀត បើ២ទៅ៣ខែទើបត្រឡប់ទៅផ្ទះម្ដង ? លោកដួង ណាវ បានពន្យល់ដូច្នេះថា « ឆ្នាំងឬសម្ភារផ្សេងៗ ដែលខ្ញុំដឹកលក់សព្វថ្ងៃនេះ គឺជាផលិតផលខ្មែរដែលផលិតនៅខេត្តកំពង់ចាម ។ ពេលខ្ញុំ ដឹកដើរលក់អស់នៅត្រឹមខេត្តណា.. គឺខាងក្រុមហ៊ុនគេផ្ញើមកឲ្យខ្ញុំនៅខេត្តនោះ មិនចាំបាច់ឡើងទៅយកផ្ទាល់ទេ ហើយក៏គ្មានឃ្លាំងសម្រាប់ស្ដុបទុកនៅតាមបណ្ដាខេត្តដែរ» ។
បើនិយាយពីប្រាក់ចំណេញវិញ លោកដួង ណាវ បានប្រាប់ថា តម្លៃឆ្នាំងគិតទៅតាមលេខតូចឬធំ ។ ហើយប្រាក់ចំណេញ ឆ្នាំងមួយអាចចំណេញបានពី៥,០០០រៀល ទៅ១,០០០០រៀល។ នៅពេលសួរថា តើចំណេញប៉ុណ្ណឹង អាចទប់ទល់នឹងការចំណាយ ឬសល់សម្រាប់ត្រឡប់ទៅស្រុកវិញខ្លះទេ ? លោកដូង ណាវ សើចយ៉ាងកក្អឹក ជាមួយនឹងប្រាក់នៅក្នុងដៃជាង១០ម៉ឺនរៀល ដែលទើបលក់ដាច់អស់ឆ្នាំងចំនួន២ ហើយនិយាយថា « ឆ្នាំង១ចំណេញបាន៥,០០០រៀលឬ១,០០០០រៀល អាចទប់ទល់នឹងការចំណាយបាន ហើយក៏អាចនៅសល់សម្រាប់ចិញ្ចឹមជីវភាពគ្រួសារបានដែរ»។
គាត់បានបញ្ជាក់ដែរថា ថ្ងៃណាខ្លះលក់ដាច់គួសម តែថ្ងៃខ្លះជិះរាប់សិបគីឡូក៏គ្មានម៉ូយកាក់សួរនាំ ឬ ហៅទិញម្នាក់ដែរ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ