ទស្សនៈព្រះពុទ្ធសាសនាបានលើកឡើងថា ពៀរមិនដែលស្ងប់រម្ងាប់ដោយការចងពៀរឡើយ បើយើងនៅតែប្រកាន់អ្នកនេះវាយអញ អ្នកនោះជេរអញ អ្នកនេះតិះដៀលអញ អ្នកនោះបៀតបៀនអញ អ្នកនោះនិយាយអាក្រក់ពីអញ ក៏មានចិត្តចងគំនុំគេវិញ រកវិធីទុច្ចរិតផ្សេងៗដើម្បីឱ្យគេអន្តរាយ ឱ្យគេវិនាស ។ ការចង់អាឃាតគ្នាបែបនេះពៀរវេរានៅតែកើតមានរហូត ។
ដូចនៅក្នុងគម្ពីរធម្មបទ ព្រះមានព្រះភាគទ្រង់ប្រារព្ធចំពោះស្ត្រី២នាក់ជាប្រពន្ធដើម និងប្រពន្ធចុង ។ ស្ត្រីទាំងពីរនាក់នេះបានតាមចងកម្មពៀរនឹងគ្នាអស់ជាច្រើនជាតិ រហូតបានជួបនឹងព្រះពុទ្ធ ព្រះអង្គបានសម្តែងធម៌ប្រោសដោយការអនុគ្រោះទើបស្ត្រីទាំងពីរនាក់នោះរួចចាកកម្មពៀរ ។
ដូចនេះដើម្បីបន្សាត់បង់ពៀរវេរាឱ្យអស់ពីខន្ធសន្តាន ទាល់តែបុគ្គរៀនអប់រំចិត្តឱ្យនឹងថ្កល់ដូចភ្នំតាន់ទោះជាត្រូវភ្លៀង ព្យុះវាយប្រហាររបើកអាកាសយ៉ាងណាក៏មិនកម្រើក រៀនអប់រំចិត្តឱ្យចេះអត់ធន់ ចេះឱ្យអភ័យដល់អ្នកនៅជុំវិញ និងគួររៀនធ្វើគធ្វើថ្លង់ខ្លះក៏មិនថ្វី ព្រោះជារឿងដែលមិនបានការ រឿងណាដែលមានប្រយោជន៍ ការងារណាដែលសំខាន់គប្បីប្រឹងប្រែង សង្វាត់ឡើងទើបបានសុខ និងមិនមានពៀរនឹងគ្នា ។
អ្នកណាធ្វើកម្មណាទុកឱ្យគេទទួលកម្មពៀរនោះដោយខ្លួនឯងចុះ ។ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ