តាមច្បាប់ព្រះពុទ្ធសាសនាបានពន្យល់ថា ដើម្បីឱ្យអស់កម្មអាក្រក់ដែលយើងធ្វើរួចហើយនោះ មិនមែនយើងទៅអង្វរករសុំអ្នកណាម្នាក់នូវការអត់ឱនទោសឱ្យនោះទេ ។
បុគ្គលដទៃក្តី ព្រះបរមគ្រូនៃយើងក្តី អារុក្ខ អារក្ស ទេវតា ឥន្ទ្រ ព្រហ្មក្តី មិនមែនជាបុគ្គលដែលយើងត្រូវគោរពបួងសួងសូមនូវការអភ័យទោស ឬស្នើសុំឱ្យដកកម្មអាក្រក់ចេញពីខ្លួនយើងនោះទេ ។
បុគ្គលមិនគប្បីមានជំនឿទៅលើអ្នកខាងក្រៅណាមួយ ដែលយើងគួរតែសុំនូវការអត់ឱនទោស ឬគោរពបូជាដើម្បីឲ្យរួចចាកកម្មពៀរនោះឡើយ ។ ប្រសិនបើពុទ្ធសាសនិកចង់សុំនូវការកម្ចាត់បង់កម្មអាក្រក់ចេញពីខន្ធសន្តាន គឺមានតែមនុស្សម្នាក់គត់ដែលពូកែស័ក្តិសិទ្ធបំផុត គឺខ្លួនយើងហ្នឹងឯង ដោយការវៀរចាកការប្រព្រឹត្តអាក្រក់ដោយកាយ វាចា ចិត្តឱ្យអស់ ហើយងាកមកប្រព្រឹត្តធ្វើអំពើជាកុសលវិញ នោះអំពើអាក្រក់នឹងរសាត់បាត់សូន្យទៅដោយឯងៗ ។
នៅក្នុងគម្ពីរពុទ្ធសាសនាបានបញ្ជាក់ច្បាស់ណាស់ថា ថ្វីបើបុណ្យនិងបាបមិនអាចទាញយកមកស៊ីសងគ្នាបានមែន តែទោះជាយ៉ាងណាបុណ្យមានអានុភាពជាងបាប អាចទាញមនុស្សដែលធ្លាក់នរក ឱ្យទៅនៅឋានសួគ៌បាន ។ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ