ព្រះពុទ្ធសាសនារីកចម្រើនរុងរឿងទៅបានអាស្រ័យលើបរិស័ទទាំងបួនពួកគឺ ភិក្ខុ សាមណេរ ឧបាសក ឧបាសិកាទ្រទ្រង់ធម៌វិន័យដោយចិត្តស្មោះ ពិសេសគឺអ្នកបួសរស់នៅជាមួយនឹងព្រះពុទ្ធផ្តាល់ រៀនសូត្រធម៌វិន័យឱ្យច្បាស់លាស់ និងគោរពយ៉ាងតឹងរ៉ឹងបំផុតទើបជ្រោងសាសនាបាន គឺមិនមែនថ្កុំថ្កើងព្រោះតែអ្នកចេះមន្តអាគមនោះទេ ។
ព្រះសង្ឃជាភេទដ៏ស្អាតស្អំ មានសីលបរិសុទ្ធជានិច្ច មិនមានទោសតូចធំអ្វីទេ គឺមានតែបុគ្គលទេដែលប្រព្រឹត្តខុសនោះ ។ អ្នកបួសខ្លះទោះជាបានបួសក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនាហើយក៏ដោយ ក៏នៅតែមានការស្វែងរកអាហារបែបពុំសមគួរ មានវេជ្ជកម្ម ធ្វើពេទ្យមើលជំងឺ ស្រោចទឹក ស្តោះព្រួស ចងខ្សែជាដើម ។ ព្រោះតែការចិញ្ចឹមជីវិតខុសនេះហើយក៏បានទៅជាបុគ្គលដែលត្រូវអ្នកស្រុកនិន្ទាពោលទោសក្នុងបច្ចុប្បន្នមិនបណ្តាក់មាត់នោះ ។
តាមពិតទៅមន្តអាគមនេះជាសត្រូវនៃសាសនា កាលបើអ្នកបួសរូបណាប្រព្រឹត្តធ្វើពេទ្យមើលជំងឺ ធ្វើគ្រូស្រោចទឹកចងខ្សែ ធ្វើគ្រូទស្សន៍ទាយ…អ្នកបួសរូបនោះជាអ្នកប្រទូស្តនឹងព្រះពុទ្ធសាសនាដោយពិត ។
ព្រោះការមិនប្រតិបត្តិធម៌វិន័យនេះហើយក៏នាំឱ្យសីលលែងបរិសុទ្ធ លុះដល់អស់អាយុសង្ខារក៏បានទៅកើតជាសមណប្រេត សូម្បីតែស្បង់សង្ឃាដីរបស់ប្រេតនោះ ក៏ត្រូវភ្លើងឆេះហុយទ្រលោមក្នុងបេតវិស័យនោះដែរ ។ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ