ព្រះអរហន្តទាំងឡាយមានព្រះពុទ្ធជាដើមមានភ្នែកគឺបញ្ញារបស់លោកស្អាតបរិសុទ្ធ ប្រាសចាកធូលី គឺកិលេសអស់ហើយ លោកប្រកបព្រមដោយវិជ្ជាជ្រាបច្បាស់នូវលោកនេះនិងលោកខាងមុខ ដូច្នេះរឿងណាដែលបុថុជ្ជនមិនដឹង ព្រះអរហន្តទាំងឡាយលោកដឹង ហើយអ្វីដែលបុថុជ្ជនមើលមិនឃើញ ព្រះអរហន្តមើលឃើញ ហេតុនេះទើបលោកអប់រំមនុស្សទូទៅឱ្យប្រយ័ត្នអំពីរឿងជំនឿយ៉ាងនេះថា៖
អ្នកទាំងឡាយកុំទាន់អាលជឿលើក្បួនតម្រា, អ្នកទាំងឡាយកុំទាន់អាលជឿលើអ្វីដែលគ្រាន់តែបានឮមក, អ្នកទាំងឡាយកុំទាន់អាលជឿទាំងស្រុងលើអ្វីដែលគ្រាន់តែជាទម្លាប់, អ្នកទាំងឡាយកុំទាន់អាលជឿថានេះជាសមណៈ នេះជាគ្រូរបស់អ្នកជាដើម ។
ពាក្យថាកុំទាន់អាលជឿមិនមែនបានន័យថា មិនឲ្យជឿសោះនោះទេ ដោយព្រះអង្គទ្រង់បញ្ជាក់ហេតុផលច្បាស់លាស់ថា បើអ្នកទាំងឡាយពិចារណាដោយបញ្ញាឃើញច្បាស់ថា ពាក្យនេះប្រព្រឹត្តទៅដើម្បីសេចក្ដីទុក្ខ មិនមែនជាប្រយោជន៍ អ្នកទាំងឡាយគប្បីលះបង់ចោលចេញ តែបើពាក្យនេះប្រព្រឹត្តទៅដើម្បីសេចក្ដីសុខ សេចក្ដីចម្រើន ដើម្បីជាប្រយោជន៍ អ្នកទាំងឡាយគប្បី សមាទានយក គប្បីប្រព្រឹត្តជឿតាមចុះ ។
ហេតុនេះសូមសាធុជនប្រកបកិច្ចការអ្វីៗត្រូវយកបញ្ញាមកជាទីអាង ជាគ្រឹះក្នុងពិចារណារកហេតុផលមុននឹងជឿ មុននឹងប្រព្រឹត្តធ្វើ ទើបលទ្ធផលចេញមកមានប្រសិទ្ធភាពខ្ពស់ ។ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ