សត្វទាំងពួងទាំងឡាយក្នុងលោកនេះទោះជាតូចក្តីធំក្តីរមែងខ្លាចអាជ្ញាគឺសេចក្តីស្លាប់ ឯការសម្លាប់សត្វមានជីវិតគង់នឹងមានពៀរវេរា មានបាប មានទោសមិនខាន តែទោសនោះទៅតាមសត្វតូចនិងធំ សត្វមានគុណវិសេស ឬមិនមានគុណវិសេស ។ សម្រាប់ទោសដែលត្រូវទទួលអំពីការសម្លាប់សត្វដែលមានរាងកាយធំ និងមានគុណធម៌ផងដូចជា…
សត្វទាំងពួងទាំងឡាយក្នុងលោកនេះទោះជាតូចក្តីធំក្តីរមែងខ្លាចអាជ្ញាគឺសេចក្តីស្លាប់ ឯការសម្លាប់សត្វមានជីវិតគង់នឹងមានពៀរវេរា មានបាប មានទោសមិនខាន តែទោសនោះទៅតាមសត្វតូចនិងធំ សត្វមានគុណវិសេស ឬមិនមានគុណវិសេស ។ សម្រាប់ទោសដែលត្រូវទទួលអំពីការសម្លាប់សត្វដែលមានរាងកាយធំ និងមានគុណធម៌ផងដូចជា គោ ក្របី ដំរី សេះជាដើម មានទោសច្រើន តែបើសត្វដែលងាប់នោះ ជាសត្វតូចតាច មានស្រមោច សង្អារ មូស សង្កើចជាដើម ក៏មានទោសតិច ។
រវាងសត្វតិរច្ឆាននិងមនុស្ស ការសម្លាប់មនុស្សមានទោសច្រើនជាងការសម្លាប់សត្វតិរច្ឆាន ព្រោះមនុស្សជាសត្វវិសេសជាងសត្វតិរច្ឆាន ។ សម្រាប់មនុស្សនិងមនុស្សដូចគ្នា បើសម្លាប់អ្នកមានសីល និងមានគុណធម៌ផងដូចជា ភិក្ខុ សាមណេរ ឧបាសក ឧបាសិកា នឹងមានទោសច្រើន តែបើមនុស្សដែលគេសម្លាប់នោះ ជាអ្នកមិនមានសីលធម៌ដូចជា ជនល្មើស ពួកចោរ ជនចាប់រំលោភ ឬអ្នកដែលមានចរិតកាចសាហាវដោយគ្រឿង ញៀនជាដើម ក៏មានបាបតិចទៅតាមនឹង ។
សម្រាប់កូនតិរច្ឆានសម្លាប់ឪពុកម្តាយ រមែងមានទោសធ្ងន់ក្រៃលែង គឺត្រូវធ្លាក់ទៅក្នុងអនន្តរិយកម្ម ។ តែបើអ្នកដែលត្រូវសម្លាប់នោះ មានគុណធម៌ដូចគ្នា ក៏ត្រូវកាត់តាមទិដ្ឋភាពជាក់ស្តែងនៃការសម្លាប់នោះ គឺបើការសម្លាប់ប្រើសេចក្ដីព្យាយាមច្រើន ក៏មានទោសច្រើន តែបើព្យាយាមតិច ក៏មានទោសតិច ។
ទោសទាំងនេះគឺកាត់សេចក្តីទៅតាមផ្លូវព្រះពុទ្ធសាសនាដែលសំដៅយកទោសបាបទៅក្នុងអនាគតជាតិ។ តែសម្រាប់ច្បាប់របស់ប្រទេសដូចបច្ចុប្បន្នប្រហែលជាមិនគិតពីមនុស្សដែលមានសីល ឬអត់សីលនោះទេ គឺគិតទៅលើការសម្លាប់នោះមានទោសតិចច្រើនទៅតាមមានចេតនានិងមិនមានចេតនាទៅវិញ ។
បើអ្នកសម្លាប់គេនោះប្រកបដោយចេតនា នឹងមានទោសច្រើនអាចជាប់គុកអស់មួយជីវិត ចំណែកឯការស្លាប់នោះដោយអចេតនាក៏មានទោសតិច តែក៏ចៀសមិនផុតពីការជាប់ពន្ធនាគារដូចគ្នា ។ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ