ក្រៅពីទស្សនៈរបស់អាចារ្យជំនាន់ដើមដែលទាក់ទងនឹងរឿងប្រេតក្នុងរដូវបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌនោះមានមតិលើកឡើងតៗគ្នាជាច្រើនទៀតដូចជាថា ពេលរដូវបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌចូលមកដល់ ពួកនរក ពួកប្រេតត្រូវយមបាល ឬយមរាជដោះលែងមកទទួលអាហារពីញាតិសន្តានកូនចៅនៅឋានមនុស្ស ហើយខំស្វែងរកញាតិមិត្តគ្រប់ច្រកល្ហកដើម្បីអាហារ ព្រោះមានការស្រេកឃ្លានណាស់។ ឯខ្លះថា ពួកប្រេតចេញដើរតែពេលយប់ ពេលថ្ងៃមិនហ៊ានចេញដើរទេ ទើបមានកម្មវិធីបោះបាយបិណ្ឌឱ្យពួកប្រេតនៅពេលទៀបភ្លឺក្នុងរដូវភ្ជុំបិណ្ឌនោះដែរយ៉ាងនេះជាដើម។ មតិទាំងនេះគឺសុទ្ធតែឆ្លុះបញ្ចាំងពីសុទិដ្ឋិនិយមប្រសើរខ្ពង់ខ្ពស់ណាស់មានន័យថា រដូវភ្ជុំបិណ្ឌរយៈពេល១៥ថ្ងៃនេះមនុស្សគ្រប់រូបខានទៅវត្តមិនបាន ចង់ ឬមិនចង់ក៏ត្រូវតែទៅយ៉ាងហោចក៏មួយថ្ងៃដែរ។
បុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌត្រូវបានធ្វើឡើងជាពីរដំណាក់កាលគឺ ដំណាក់កាលទី១ ពីថ្ងៃ១រោចដល់១៤រោច ខែភទ្របទ ឈ្មោះថា បុណ្យកាន់បិណ្ឌ ឬដាក់បិណ្ឌ។ ក្នុងអំឡុងពេលនេះ គណៈកម្មការ អាចារ្យវត្តនីមួយៗប្រជុំពុទ្ធបរិស័ទចំណុះជើងវត្តដើម្បីចាត់ជាក្រុមគ្រប់១៤ក្រុមស្មើនឹង១៤ថ្ងៃជាថ្ងៃកាន់បិណ្ឌ ហើយក្រុមនីមួយៗដែលបានកំណត់រួចហើយនោះត្រូវទទួលភារសំខាន់បំផុតក្នុងការដឹកនាំក្រុមឱ្យទទួលបានជោគជ័យក្នុងថ្ងៃកាន់បិណ្ឌរបស់ខ្លួន ទាំងចង្ហាន់ពេលព្រឹក ថ្ងៃត្រង់ និងបច្ច័យសំរាប់សាងសង់សមិទ្ធផលក្នុងវត្តផង។ នៅតាមជនបទ ពុទ្ធបរិស័ទកាន់វេនបិណ្ឌនីមួយៗមានការប្រកួតប្រជែងគ្នាពីចំនួនបច្ច័យដែលប្រមូលបានពីពុទ្ធបរិស័ទក្នុងថ្ងៃវេនបិណ្ឌរបស់ខ្លួនមានចំនួនច្រើនឬតិច។ ក្នុងចំណោមទាំង១៤វេននេះ បើវេនណាបានបច្ច័យច្រើនជាងគេគណៈកម្មការវត្តឱ្យអាទិភាពធ្វើមុនគេនៅឆ្នាំបន្ទាប់ គឺវេនទី១ ទី២ ទី៣ តាមលំដាប់រៀងមកនៃចំនួនប្រាក់ដែលតម្កល់ទុកកសាងនោះ ឯវេនបិណ្ឌណាបានតិចជាងគេគឺស្ថិតនៅលំដាប់ទី១៤ ចុងក្រោយនៅ ឆ្នាំបន្ទាប់ ហើយនៅឆ្នាំក្រោយៗទៀតក៏មានរបៀបធ្វើការប្រកួតប្រជែងដូច្នេះដែរ។
ដំណាក់កាលទី២ គឺ១ថ្ងៃចុងក្រោយជាថ្ងៃ១៥រោចខែភទ្របទឈ្មោះថា ជាថ្ងៃភ្ជុំឬភ្ជុំបិណ្ឌមានន័យថា ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃជួបជុំគ្នាទាំង១៤វេន គឺលែងមានការប្រកាន់វេនទៀតហើយ ដែលចាត់ថាជាថ្ងៃធំជាងគេ គឺធំជាងបណ្តាថ្ងៃទាំង១៤ខាងដើម។ ក្នុងថ្ងៃចុងក្រោយនេះ គេសង្កេតឃើញនៅតាមវត្តអារាមនីមួយៗមានមនុស្សច្រើនកុះករប្រដាប់ដោយសំលៀកបំពាក់ និងគ្រឿងអលង្ការយ៉ាងស្អាតបាតប្រកបដោយទឹកមុខញញឹមរាក់ទាក់រកគ្នាក្នុងចេតនាធ្វើបុណ្យឧទិ្ទសមគ្គផលទៅញាតិសន្តានដែលបានស្លាប់ទៅឱ្យបានទៅកើតក្នុងសុគតិភព។
សូមបញ្ជាក់ថា ពួកប្រេតដែលអាចទទួលអាហារពីញាតិសន្តានកូនចៅបាន មានតែបីពួកប៉ុណ្ណោះ គឺ១-ឈ្មោះបរទត្តូជីវិកឬអទិស្សមាណកាយប្រេត ពួកប្រេតនេះរស់នៅអាស្រ័យអ្នកដទៃ។ ២-ឈ្មោះកុប្បិបាសិកវន្តប្រេត ពួកប្រេតនេះរស់នៅដោយសេចក្តីស្រេកឃ្លានជាប្រចាំមានចិត្តរំជើបរំជួលស្រេកឃ្លានអាហារគ្រប់ពេល រស់នៅអាស្រ័យអណ្តាតដោយការលិទ្ធវត្ថុផ្សេងៗ, ៣-និជ្ឈាបកណ្ហិប្រេត ប្រេតប្រភេទនេះមានសេចក្តីក្តៅក្រហាយប្រចាំកាយគ្រប់ពេល។ ពួកប្រេតទាំងបីប្រភេទនេះមានទោសស្រាលទៅហើយ រង់ចាំតែចំណែកផលបុណ្យពីញាតិឧទ្ទិសទៅឱ្យនឹងបានរួចផុតអត្តភាពជាប្រេតនោះ។ ពួកនេះរស់នៅលើភពផែនដីច្របូកច្របល់ជាមួយមនុស្ស ពេលខ្លះក៏ពួកនេះបង្ហាញខ្លួនឱ្យឃើញដែរ ជាពិសេសនៅកន្លែងណាដែលស្ងាត់ ហើយប្រកបដោយគ្រឿងអសុភ ព្រោះពួកនេះច្រើនតែទៅស៊ីវត្ថុមិនស្អាតលុះពេលមនុស្សដើរទៅចំពេលកំពុងស៊ីក៏បង្ហាញខ្លួនបន្លាច ព្រោះខ្លាចមនុស្សមកដណ្តើមអាហាររបស់ខ្លួន ហេតុនេះហើយមនុស្សតែងពោលថាខ្មោចលង ប៉ុន្តែបើមនុស្សមិនខ្លាច ពួកនេះក៏គេចខ្លួនដោយឯកឯង។ (នៅមានត)
ចែករំលែកព័តមាននេះ