ពាក្យថា សង្គាយនា ប្រែថា ការសូត្រ ការផ្ទៀងធម៌វិន័យរួមគ្នា ដើម្បីប្រព្រឹត្តប្រតិបត្តិនៃអ្នកគោរពព្រះពុទ្ធសាសនាបានត្រឹមត្រង់ដូចគ្នា បើព្រះសង្ឃមិននាំគ្នាធ្វើសង្គាយនាទេ នឹងអាចគ្របគ្រងធម៌វិន័យបានឡើយ ។
សង្គាយនាតាមន័យទូទៅប្រែថា ការប្រជុំនៃភិក្ខុសង្ឃដែលចងចាំចេះស្ទាត់នូវធម្មទេសនាដែលព្រះពុទ្ធបានសម្តែងដើម្បីផ្ទៀងផ្ទាត់ និងប្រមូលចងក្រងធម៌ទាំងនោះឲ្យបានត្រឹមត្រូវតាមពុទ្ធវចនៈឡើងវិញ ។
តាមការវិភាគអត្ថបទក្នុងគម្ពីរព្រះត្រៃបិដកផ្នែកប្រសូត្រ បានបង្ហាញឲ្យឃើញថា សាវករបស់ព្រះពុទ្ធ និងភិក្ខុសង្ឃសម័យដើមបានប្រើពាក្យព្រះធម៌វិន័យ ដើម្បីពោលសំដៅទៅដល់ច្បាប់ និងទ្រឹស្តី ឬគោលលទ្ធិនានាសម្រាប់ភិក្ខុសង្ឃ និងសាមញ្ញជនគោរពប្រតិបត្តិ ។ ចំណែកពាក្យថា អភិធម្ម មិនទាន់ត្រូវបានគេស្គាល់និងយកទៅបញ្ចូលក្នុងគម្ពីរព្រះត្រៃបិដកជំនាន់ដំបូងៗនោះទេ ។
លុះសង្គាយនាលើកក្រោយៗមកទៀត សេចក្តីបង្រៀនក្នុងគម្ពីរអភិធម្មក៏ត្រូវបាននាំយកទៅដាក់បញ្ចូលក្នុងក្រុមជាមួយគ្នា ហើយក៏កើតបានជាពាក្យថា ព្រះត្រៃបិដក ដែលមានផ្នែកច្បាប់គ្រប់គ្រងភិក្ខុសង្ឃ ហៅថា វិនយបិដក, ផ្នែកក្រមសីលធម៌សម្រាប់សាមញ្ញជនអនុវត្តតាម ហៅថា សុត្តន្តបិដក និងផ្នែកវិភាគចិត្តសាស្ត្រមនុស្ស ហៅថា អភិធម្មបិដក ។
មកដល់បច្ចុប្បន្ននេះ តាមឯកសារមានសង្គាយនាចំនួន៦លើកហើយ ដែលបានធ្វើឡើងនៅក្នុងសម័យកាល និងប្រទេសផ្សេងគ្នា ។ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ