រាជធានីភ្នំពេញ៖ អ្នកនាំពាក្យក្រសួងយុត្តិធម៌បានថ្លែងបញ្ជាក់ថា ការដាក់កំហិតសិទ្ធិសេរីភាពមួយចំនួនរបស់ពលរដ្ឋក្នុងស្ថានភាពនៃគ្រាអាសន្ន ដែលមានចែងនៅក្នុងសេចក្តីព្រាងច្បាប់ស្តីពីការគ្រប់គ្រងប្រទេសជាតិ ស្ថិតក្នុងភាពអាសន្ន «មែនជាការរំលោភសិទ្ធិមនុស្ស» ។ លោក ជិន ម៉ាលីន…
រាជធានីភ្នំពេញ៖ អ្នកនាំពាក្យក្រសួងយុត្តិធម៌បានថ្លែងបញ្ជាក់ថា ការដាក់កំហិតសិទ្ធិសេរីភាពមួយចំនួនរបស់ពលរដ្ឋក្នុងស្ថានភាពនៃគ្រាអាសន្ន ដែលមានចែងនៅក្នុងសេចក្តីព្រាងច្បាប់ស្តីពីការគ្រប់គ្រងប្រទេសជាតិ ស្ថិតក្នុងភាពអាសន្ន «មែនជាការរំលោភសិទ្ធិមនុស្ស» ។
លោក ជិន ម៉ាលីន អ្នកនាំពាក្យក្រសួងយុត្តិធម៌ និងជាអនុប្រធានគណៈកម្មកាធិការសិទ្ធិមនុស្សកម្ពុជាបានថ្លែងយ៉ាងដូច្នេះ បន្ទាប់ពីមានមន្ត្រីនៅអង្គការអន្តរជាតិមួយចំនួនបានរិះគន់លើសេចក្តីព្រាងច្បាប់មួយនេះ ។
លោក ជិន ម៉ាលីន បានបង្ហោះសារមានខ្លឹមសារថា «ឆ្លើយតបទៅនឹងការរិះគន់ សូមជូនខ្លឹមសារសំខាន់ៗមួយចំនួន និងគោលបំណងពិតប្រាកដ នៃសេចក្តីព្រាងច្បាប់ស្តីពីការគ្រប់គ្រងប្រទេសជាតិស្ថិតក្នុងភាពអាសន្ន ៖ ១. ការរៀបចំច្បាប់នេះ គឺដើម្បីពង្រឹងនីតិរដ្ឋ ប្រជាធិបតេយ្យ និងសិទ្ធិមនុស្សនៅកម្ពុជា ជាពិសេសសិទ្ធិរស់រានមានជីវិត ហើយដែលច្បាប់នេះមានភាពចាំបាច់ និងគួរតែមានតាំងពីឆ្នាំ១៩៩៣មកម៉្លេះ ក្រោយពេលមានរដ្ឋធម្មនុញ្ញ ដើម្បីធានាដល់ការអនុវត្តមាត្រា២២នៃរដ្ឋធម្មនុញ្ញនេះបាន ពោលគឺត្រូវមានយន្តការនៃការគ្រប់គ្រងប្រទេសជាតិក្រោយពេលដែលព្រះមហាក្សត្រប្រកាសដាក់ប្រទេសក្នុងភាពអាសន្ន» ។
លោកបានពន្យល់បន្ថែមថា «២. ការដាក់កំហិតសិទ្ធិសេរីភាពមួយចំនួនរបស់ពលរដ្ឋក្នុងស្ថានភាពនៃគ្រាអាសន្ន មិនមែនជាការរំលោភសិទ្ធិមនុស្សទេ តែជាវិធានការចាំបាច់ដែលអនុញ្ញាតដោយច្បាប់សិទ្ធិមនុស្សជាតិ និងអន្តរជាតិ ក្នុងគោលដៅការពារប្រយោជន៍សាធារណៈ ដែលច្បាប់ប្រទេសប្រជាធិបតេយ្យជឿនលឿនណាក៏ដោយ រួមទាំងប្រទេសរបស់អ្នកដែលកំពុងរិះគន់នេះផងដែរ ក៏មានច្បាប់និងវិធានការដូចគ្នានេះដែរ» ។
ចំនុចទី៣ គឺលោកបានបញ្ជាក់ថា ការប្រកាសអាសន្ន លុះត្រាតែចាំបាច់ណាស់ក្នុងគោលដៅដើម្បីការពារអាយុជីវិតប្រទេសជាតិ ហើយប្រកាសបានលុះត្រាតែមានការឯកភាពពីប្រមុខស្ថាប័នកំពូលទាំង៣របស់ជាតិ រួមមាននាយករដ្ឋមន្ត្រី ប្រធានរដ្ឋសភា និងប្រធានព្រឹទ្ធសភា។
លោកបានបន្ថែមទៀតថា « ច្បាប់នេះ ក្រោយពីចូលជាធរមានរួច ហើយអាចនឹងត្រូវយកមកអនុវត្តបាន លុះត្រាតែមានការប្រកាសដាក់ប្រទេសជាតិក្នុងភាពអាសន្នជាមុនសិនដោយព្រះមហាក្សត្រ បើមិនប្រកាសទេ ច្បាប់នេះក៏មិនត្រូវយកមកអនុវត្តដែរ »។
៤. វិធានការដែលរដ្ឋាភិបាលដាក់ចេញក្នុងគ្រាអាសន្ន គឺត្រូវមានភាពចាំបាច់និងសមស្រប ហើយស្ថាប័នដែលអាចត្រួតពិនិត្យថា តើវិធានការទាំងនោះចាំបាច់សមស្របឬក៏អត់ ហើយអាចសម្រេចបញ្ចប់ភាពអាសន្នបានគ្រប់ពេលនោះ គឺរដ្ឋសភា ឬ/និងព្រឹទ្ធសភា ។
៥. ការកំណត់ពីទោសទណ្ឌក្នុងច្បាប់នេះ គឺមានភាពចាំបាច់ដើម្បីធានាប្រសិទ្ធិភាពនៃការអនុវត្តច្បាប់ ច្បាប់ដែលគ្មានទោសទណ្ឌ មិនអាចអនុវត្តបាននោះទេ ហើយទោសដែលដាក់នេះគឺមានភាពសមាមាត្រទៅនឹងអំពើល្មើសរួមទាំងព្យសនកម្មនិងគ្រោះថ្នាក់ដែលកើតចេញពីអំពើទាំងនោះផងដែរ ។
៦. សមត្ថកិច្ចដែលឆ្លៀតយកឱកាសគ្រាអាសន្ន អនុវត្តភារកិច្ចដោយបំពាននិងខុសពីគោលបំណងនៃច្បាប់នេះ ក៏ត្រូវទទួលខុសត្រូវតាមផ្លូវច្បាប់ផងដែរ។ និងទី៧. ការកំណត់ពីប្រភេទនៃភាពអាសន្នដែលបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់ជាតិ និងវិធានការចាំបាច់ក្នុងការឆ្លើយតប មិនអាចរៀបរាប់អស់នៅក្នុងច្បាប់នោះទេ ព្រោះមិនអាចប្រមើលទុកអស់ជាមុនបាន ហើយច្បាប់ប្រទេសណាក៏ដោយរួមទាំងច្បាប់អន្តរជាតិទៀតផង ក៏មិនអាចប្រមើលទុកនិងរៀបរាប់អស់នោះដែរ ពោលគឺគេបើកផ្លូវឱ្យរដ្ឋាភិបាលជាអ្នកកំណត់ទៅតាមសភាពការណ៍ជាក់ស្តែង ៕ (កែសម្រួលដោយ ៖ បុប្ផា)
ចែករំលែកព័តមាននេះ