ខេត្តប៉ៃលិន ៖ បើតាមសេចក្តីរាយការណ៍បានឱ្យដឹងថា ស្ត្រីមេម៉ាយវ័យចំណាស់បន្តិច ដែលកំពុងមានជំងឺប្រចាំកាយម្នាក់បានត្អូញត្អែរពីជីវភាពរស់នៅប្រចាំថ្ងៃរបស់ខ្លួន ខណ:អត់មានការងារធ្វើដូចកាលពីមុន ។ បន្ទាប់ពីការងារលាងចានក្នុងកាស៊ីណូ ត្រូវបានផ្អាកមួយរយ:ពេល មិនដឹងជាថ្ងៃណាដំណើរការឡើងវិញឡើយ ដោយសារតែបញ្ហាផ្ទុះជំងឺកូវីដ១៩ ដែលកំពុងវាយលុកពិភពលោក ក៏ដូចជាប្រទេសកម្ពុជាផងដែរ ។
ម្យ៉ាងវិញទៀត ដោយសារតែគេបារម្ភខ្លាំង ទើបប្រទេសវៀតណាម និងប្រទេសថៃ បានបិទច្រកទ្វាររបៀង និងច្រកទ្វារអន្តរជាតិមួយចំនួន មិនអនុញ្ញាតិឱ្យពលរដ្ឋណាម្នាក់ឆ្លងដែនចេញ-ចូលទៅមកដូចសព្វដង ក្នុងន័យទប់ស្កាត់ជំងឺឆ្លងមួយនេះ ។ រីឯកាស៊ីណូខ្មែរ ក៏ដូចជាក្លឹបកម្សាន្តនានា រួមជាមួយនឹងវត្តអារាម និងព្រះវិហារសាសនាជាច្រើន ក៏ត្រូវផ្អាកជួបជុំគ្នា ដោយរង់ចាំរហូតដល់សភាពនៃជំងឺឆ្លងមួយនេះ បានផុតរលត់ និងមានសភាពធម្មតាដូចដើមវិញ ។
បើតាមសម្តីស្ត្រីមេម៉ាយវ័យចំណាស់បន្តិចឈ្មោះ សៅ លឿត អាយុ៦២ឆ្នាំ មានជំងឺប្រចាំកាយ និងជាកម្មករលាងចានក្នុងកាស៊ីណូ មានប្តីឈ្មោះ ផាច ជាំ អាយុ៦៥ឆ្នាំ បានទទួលមរណភាពជាង៧ខែមុន បានរៀបរាប់ទាំងទឹកមុខព្រួយបារម្ភ ឱ្យដឹងថា កាលពីមុនរូបគាត់រស់នៅស្រុកមោងឫស្សី ខេត្តបាត់ដំបង ហើយក៏បានមករស់នៅក្នុងភូមិផ្សារព្រំ ឃុំស្ទឹងកាច់ ស្រុកសាលាក្រៅ អស់រយ:ពេលជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ ដោយគាត់ធ្វើការជាកម្មករស៊ីឈ្នួលលាង ចាន ឆ្នាំង ក្នុងកាស៊ីណូជាប់ព្រំដែន ។
ស្ត្រីមេម៉ាយខាងលើបន្តថា ក្នុង១ថ្ងៃ គាត់អាចរកប្រាក់ចំណូលបានត្រឹមតែ២០០០០ទៅ៣០០០០រៀលប៉ុណ្ណោះ សម្រាប់ផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពរាល់ថ្ងៃ ប៉ុន្តែពេលខ្លះដោយសារជំងឺប្រចាំកាយរបស់គាត់ធ្វើទុក្ខខ្លាំងពេក ក៏ផ្អាក ដោយស្នាក់នៅក្នុងផ្ទះគ្មានអ្វីហូបនោះឡើយ តែបានមេភូមិជួយផ្តល់ម្ហូបអាហារ អង្ករ រួមជាមួយថវិកាមួយចំនួនដែរ ដើម្បីដោះស្រាយមួយគ្រា ក្រោយប្តីគាត់មានជំងឺបណ្តាលឱ្យបាត់បង់ជីវិតចោលរូបគាត់កាលពីជាង៧ខែមុន ។
គាត់បន្តទៀតថា រូបគាត់មានកូនចំនួន៥នាក់ គឺប្រុស២នាក់ និងស្រី៣នាក់ បន្ទាប់ពីពួកគេរៀបការប្តីប្រពន្ធរួច ក៏នាំគ្នាទៅរស់នៅកន្លែងផ្សេងៗអស់ទុកឱ្យគាត់រស់នៅម្នាក់ឯងជាមួយនឹងចៅៗចំនួន៤នាក់ ដោយរាល់ថ្ងៃគាត់ប្រាថ្នាឱ្យមានអាហារបរិភោគគ្រប់គ្រាន់ជាមួយនឹងចៅៗ ព្រោះក្រោយពីផ្អាកការងារកាស៊ីណូ គាត់លែងរកចំណូលបានទៀតហើយ ។
ចំណែកលោក ព្រាប សារុន មេភូមិផ្សារព្រំជើង បានឱ្យដឹងដែរថា ស្ត្រីមេម៉ាយចំណាស់ម្នាក់នេះ គឺមានជីវភាពខ្វះខាតខ្លាំងណាស់ដែរ ថែមទាំងមានជំងឺប្រចាំកាយទៀតផង ដោយពីមុនប្តីរបស់គាត់ជ អ្នករកស៊ីចិញ្ចឹម ។ ប៉ុន្តែពេលប្តីឈឺបាត់បង់ជីវិតចោលអស់រយ:ពេលជិត១ឆ្នាំនេះ គាត់ធ្វើការលាងចានលាងឆ្នាំងឱ្យគេនៅក្នុងកាស៊ីណូទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ ដើម្បីរកប្រាក់សម្រាប់ចិញ្ចឹមចៅៗចំនួន៤នាក់នៅក្នុងបន្ទុក ខណ:ឪពុកម្តាយខ្លះលែងលះគ្នា ខ្លះទៀតបាត់បង់ជីវិតចោលតាំងពីពួកគេនៅតូច ក៏ធ្លាក់បន្ទុកមកលើយាយតែម្នាក់ឯង។
លោកមេភូមិបន្តទៀតថា ជួនកាលគាត់ឈឺអត់បានធ្វើការងារ ក៏រត់ទៅសុំអង្ករ និងម្ហូបអាហារពីគ្រួសារលោក ដោយសារតែចិត្តមិនដាច់ ព្រោះជាកូនចៅរស់នៅក្នុងភូមិជាមួយគ្នា គាត់ក៏ជួយខ្លះៗដែរ ។ ប៉ុន្តែលោកក៏មានកូនចៅជាច្រើននាក់ដែរ ដោយពួកគេជាអ្នកធ្វើការងារក្នុងកាស៊ីណូ លុះពេលផ្អាកមួយរយ:ពេលនេះ នាំឱ្យមានការលំបាកទាំងអស់គ្នា ។
លោកមេភូមិបញ្ជាក់ថា បច្ចុប្បន្ន មនុស្សក្មេង ចាស់ ប្រុសស្រី កំពុងសម្រាកនៅផ្ទះអត់មានចេញទៅណានោះទេ ហើយម្នាក់ៗរង់ចាំមើលសភាពការកាស៊ីណូ និងកន្លែងធ្វើការផ្សេងៗ ទៀតបើកដំណើរការឡើងវិញ នឹងបន្តធ្វើ ដើម្បីរកថវិកាបង់សងថ្លៃជំពាក់ធនាគារ និងបំណុលគេផងដែរ ៕ (កែសម្រួលដោយ ៖ បុប្ផា)
ចែករំលែកព័តមាននេះ