តាមធម្មតាមានមនុស្សច្រើនណាស់ដែលព្រោះតែចង់បានអារម្មណ៍ស្រស់ស្រាយ ចង់រីករាយ សប្បាយចិត្តក៏ដើរលំហែកាយនៅតាមតំបន់រមណីយដ្ឋានផ្សេងៗ ក្នុងក្តីបំណងឲ្យខ្លួនបានសប្បាយ ត្រជាក់ចិត្តរួចផុតអំពីគំនរភ្លើងទុក្ខសោក គ្រោះវិបត្តិនានា តែគេមិនដឹងថា សេចក្តីសុខពិតប្រាកដគឺស្ថិតនៅក្នុងខ្លួនឯងឯណេះវិញទេ ។ តាមពិតទៅការដើរលំហែនោះមិនអាចឱ្យយើងបានធូរស្រាល…
តាមធម្មតាមានមនុស្សច្រើនណាស់ដែលព្រោះតែចង់បានអារម្មណ៍ស្រស់ស្រាយ ចង់រីករាយ សប្បាយចិត្តក៏ដើរលំហែកាយនៅតាមតំបន់រមណីយដ្ឋានផ្សេងៗ ក្នុងក្តីបំណងឲ្យខ្លួនបានសប្បាយ ត្រជាក់ចិត្តរួចផុតអំពីគំនរភ្លើងទុក្ខសោក គ្រោះវិបត្តិនានា តែគេមិនដឹងថា សេចក្តីសុខពិតប្រាកដគឺស្ថិតនៅក្នុងខ្លួនឯងឯណេះវិញទេ ។
តាមពិតទៅការដើរលំហែនោះមិនអាចឱ្យយើងបានធូរស្រាល ស្រាកស្រាន្តអំពីសេចក្តីទុក្ខសោកទាំងស្រុងបានឡើយ គ្រាន់តែអាចបានធូរស្រាលអំពីសេចក្តីទុក្ខសោកខ្លះ ឬក៏បានមួយខណៈប៉ុណ្ណោះ បន្ទាប់មកសេចក្តីទុក្ខក៏វិលមកចូលជ្រៀតវិញដដែល ប្រៀបដូចថ្នាំស្ពឹក ដែលគេចាក់ដើម្បីកុំឲ្យឈឺក្នុងរយៈពេលខ្លីត្រឹមតែ១ម៉ោង ឬ២ម៉ោងប៉ុណ្ណោះ រួចក៏ត្រឡប់ជាឈឺវិញដដែល ។
ហេតុនេះការដើរកម្សាន្តនៅតាមទីកន្លែងនានាមិនមែនជាដំណោះស្រាយធ្វើឲ្យធូរស្រាលត្រជាក់ចិត្តរហូតបានឡើយ មានតែការធ្វើទានរក្សាសីលចម្រើនមេត្តា ភាវនាអប់រំកាយចិត្តឱ្យស្ថិតក្នុងគន្លងព្រះធម៌ប៉ុណ្ណោះទើបបានសុខត្រជាក់ចិត្តយូរអង្វែង ។ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ