ខេត្តបាត់ដំបង ៖ «ជាង១៨ឆ្នាំហើយ ដែលខ្ញុំកាន់ដែកដាប់ឆ្លាក់ថ្ម ឬធ្លាក់ក្បាច់រចនាលើផ្ទាំងសិលា…រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ ដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំទទួលបាននូវភាពជោគជ័យគួរសម ។ ព្រោះមានអតិថិជនជាច្រើនបានមកកុម្ម៉ង់ទិញនូវរូបចម្លាក់ថ្ម ឬចម្លាក់ក្បាច់ផ្ទាំងសិលាផ្សេងៗ ដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំស្ទើររកពេលទំនេរគ្មាន»។…
ខេត្តបាត់ដំបង ៖ «ជាង១៨ឆ្នាំហើយ ដែលខ្ញុំកាន់ដែកដាប់ឆ្លាក់ថ្ម ឬធ្លាក់ក្បាច់រចនាលើផ្ទាំងសិលា…រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ ដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំទទួលបាននូវភាពជោគជ័យគួរសម ។ ព្រោះមានអតិថិជនជាច្រើនបានមកកុម្ម៉ង់ទិញនូវរូបចម្លាក់ថ្ម ឬចម្លាក់ក្បាច់ផ្ទាំងសិលាផ្សេងៗ ដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំស្ទើររកពេលទំនេរគ្មាន»។ នេះជាអំណះអំណាងនៃជាងចម្លាក់ថ្មដ៏ល្បីម្នាក់ នៅភូមិកំពង់ពិល ឃុំវត្តតាមិម ស្រុកសង្កែ ។
ក្នុងវ័យ៣៣ឆ្នាំ លោកសឿម ប៊ុនធន បច្ចុប្បន្ន លោកមានឈ្មោះបោះសំឡេងជាជាងចម្លាក់រូប និងក្បាច់រចនាគ្រប់ប្រភេទ ដែលធ្វើពីថ្មយ៉ាងជំនាញ ។ លោកប៊ុនធនបាននិយាយថា «ខ្ញុំចេះឆ្លាក់តែថ្ម.. តែខ្ញុំមិនចេះឆ្លាក់ឈើទេ.. ហើយខ្ញុំចេះឆ្លាក់តែរូប ឬក្បាច់ខ្មែរបុរាណ តែខ្ញុំក៏មិនចេះឆ្លាក់រូប ឬក្បាច់បែបសម័យនេះដែរ ។ ខ្ញុំមានជំនាញបំផុតឆ្លាក់រូប និងក្បាច់រចនា ដែលមានលក្ខណៈជារចនាបថ សិល្បៈ វប្បធម៌ បុរាណខ្មែរ ។ ខ្ញុំអាចឆ្លាក់រូបភាព ឬឆ្លាក់ក្បាច់គ្រប់បែបយ៉ាង និងគ្រប់ទំហំដែលធ្វើអំពីថ្ម» ។
ស្ថិតលើទីតាំងដ៏តូចចង្អៀត ដែលមានតែដំណាំក្រូចប៉ុន្មានដើមប៉ុណ្ណោះគ្របជាម្លប់ លោកសឿម ប៊ុនធន ជាមួយនឹងកូនជាងប៉ុន្មាន បានសំងំអារកាត់ ដាប់ឆ្លាក់ដុំសិលា (ថ្មភក់) ដែលមានទំហំធំៗ និងមានទម្ងន់រាប់សិបតោនយ៉ាងស្ងាត់ស្ងៀម ។ គ្រានោះ លោកប៊ុនធន បានចំណាយពេលជាងកន្លះម៉ោង ដើម្បីជួបផ្ដល់បទសម្ភាសន៍ជាមួយកោះសន្តិភាព អំពីប្រវត្តិខ្លះៗ ដែលនាំឲ្យគាត់បានរៀនចេះចាំមុខវិជ្ជាឆ្លាក់ថ្មនេះ រហូត
ទទួលបានជោគជ័យមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ។
លោកសឿម ប៊ុនធន បានរៀបរាប់អំពីប្រវត្តិដំបូងរបស់គាត់យ៉ាងដូច្នេះថា «ខ្ញុំមិនធ្លាប់ចូលរៀននៅសាលាវិចិត្រសិល្បៈផ្នែកចម្លាក់ ឬសូន្យរូប ឬចេះនៅតាមមណ្ឌលដែលបង្រៀនឆ្លាក់រូបទេ.. ហើយពូជពង្សខាងឪពុកម្ដាយខ្ញុំ ក៏គ្មាននរណាមានប្រវត្តិចេះឆ្លាក់រូប ឬ ជាអ្នកសិល្បៈដែរ..! ខ្ញុំចេះឆ្លាក់រូប និងឆ្លាក់ក្បាច់រចនាផ្សេងៗនេះបន្តពីបងថ្លៃខ្ញុំ.. ដែលគាត់ជាជាងចម្លាក់ថ្ម និងចម្លាក់ក្បាច់ដ៏ខ្លាំងពូកែម្នាក់»ពោលគឺលោកចេះ«ក្រៅសាលា»។ លោកបានរំលឹកដែរថា ដំបូងឡើយនៅក្នុងអំឡុងឆ្នាំ២០០៣ គាត់បានទៅស៊ីឈ្នួលឆ្លាក់រូប និងឆ្លាក់ក្បាច់ផ្សេងៗឲ្យថៅកែជនជាតិថៃនៅប្រទេសថៃជាប់ព្រំដែនខ្មែរ រហូតដល់ឆ្នាំ២០១៥ ទើបគាត់ត្រឡប់មកធ្វើការងារនេះ ដោយខ្លួនឯង នៅស្រុកកំណើតក្នុងស្រុកខ្មែរវិញ ដល់បច្ចុប្បន្ននេះ(នៅផ្ទះសព្វថ្ងៃ)។
បច្ចុប្បន្ន លោកសឿម ប៊ុនធន មានកូនជាងចំនួន៣នាក់ ដែលកំពុងបំពេញការងារចម្លាក់ថ្មនេះ យ៉ាងសកម្មជាមួយគាត់នៅលើទីតាំងដ៏តូចចង្អៀតមួយនៅខាងមុខផ្ទះរបស់គាត់ ។ ពួកគេបានពាក់ម៉ាស់មុខពេលបំពេញការងារ ដើម្បីការពារលំអងធូលីថ្ម តែមិនមែនសម្រាប់ការពារវីរុសកូរ៉ូណាស្អីនោះទេ ។ ទំនងជាចាស់វស្សាជាងគេ ក្នុងចំណោមកូនជាងទាំង៣នាក់ នៅក្នុងការដ្ឋានចម្លាក់ថ្មនេះ ក្នុងវ័យ២៥ឆ្នាំ យុវជន សឿម ឈុនលី បានទាញទម្លាក់ម៉ាស់បន្តិច រួចនិយាយថា «ខ្ញុំបានរៀនឆ្លាក់រូបឬក្បាច់ ធ្វើអំពីថ្មនេះរយៈពេល៣ឆ្នាំហើយ។ ខ្ញុំអាចសម្រេចកិច្ចការនេះបានដោយខ្លួនឯង..! ខ្ញុំចេះឆ្លាក់ក្បាច់រចនាខ្មែរ ច្រើនជាឆ្លាក់រូបភាព»។
ដៃរបស់គេមិនទុកឲ្យទំនេរឡើយ ឈុនលី បានឆ្លៀតពន្យល់អំពីផលវិបាក នៃការឆ្លាក់ក្បាច់និងឆ្លាក់រូបយ៉ាងដូច្នេះថា « ខ្ញុំបានដឹងថា ការឆ្លាក់ក្បាច់នៅលើថ្ម មានការលំបាកខ្លាំងណាស់។ ព្រោះទម្រង់ក្បាច់រចនារបស់ខ្មែរ មានច្រើនបែប ច្រើនយ៉ាង តែខ្ញុំចង់ចេះវាច្រើនជាងចង់ចេះឆ្លាក់រូបភាព ។ សព្វថ្ងៃខ្ញុំអាចឆ្លាក់ក្បាច់រចនាខ្មែរ ស្ទើរគ្រប់ទម្រង់នៅលើផ្ទាំងសិលាផ្សេងៗ តែខ្ញុំមិនជំនាញឆ្លាក់នៅលើឈើទេ »។ គេមិនឃើញមានគល់ឬកំណាត់ឈើសម្រាប់ឆ្លាក់រូបទេ នៅក្នុងការដ្ឋានចម្លាក់ថ្មរបស់លោកសឿម ប៊ុនធន តែគេឃើញមានដុំសិលាធំៗ មានទម្ងន់រាប់សិបតោន ដាក់រកេតរកូតនៅលើទីតាំងដ៏ចង្អៀតណែននោះ ដែលហ៊ុមព័ទ្ធទៅដោយស្បៃជ័រការពារលំអងធូលី ។ គេក៏មិនឃើញមានរូបចម្លាក់ ឬផ្ទាំងសិលាចម្លាក់អ្វីសេសសល់នៅទីនោះ សម្រាប់មើលដែរ។ ស្ថិតក្នុងទិដ្ឋភាពបែបនេះ លោកសឿម ប៊ុនធន បានចង្អុលប្រាប់ថា ដុំថ្មធំៗទាំងនោះ ជាប្រភេទ«ថ្មភក់» ដែលលោកទិញមកពីខេត្តព្រះវិហារ។ រីឯរូបភាពដែលឆ្លាក់រូច ក៏ត្រូវបានដឹកយកទៅប្រគល់ឲ្យអតិថិជនអស់ហើយដែរ គ្មាននៅសល់សម្រាប់មើលទេ។
លោកប៊ុនធន បានប្រាប់ថា ដុំថ្មភក់ទាំងនេះ ត្រូវបានកាត់ជ្រៀកជាខ្នាតរួចស្រេច ទៅតាមរូបភាពដែលត្រូវឆ្លាក់ ឬចម្លាក់ជាក្បាច់ ឬជាផ្ទាំងសិលាចារឹកផ្សេងៗ ដែលម៉ូយកុម្ម៉ង់ទិញជាមុន ។ លោកបានបញ្ជាក់ថា នៅក្នុងការដ្ឋានចម្លាក់គាត់ កម្រមានរូបចម្លាក់នៅសេសសល់ សម្រាប់ភ្ញៀវមើលណាស់ ព្រោះឆ្លាក់រួចត្រូវដឹកទៅប្រគល់ឲ្យម៉ូយភ្លាមៗតែម្ដង ។ ម៉ូយភាគច្រើនជាមន្ត្រីធំៗ ឬអ្នកមានទ្រព្យច្រើននៅរាជធានីភ្នំពេញ ដែលគេទិញយកទៅដាក់តាំងក្នុងបរិវេណភូមិគ្រឹះ ឬដាក់តាំងនៅតាមស្ថាប័នរដ្ឋនានា ដែលរូបចម្លាក់ ឬ ផ្ទាំងចម្លាក់ក្បាច់នីមួយៗមានតំលៃរាប់ពាន់ដុល្លា។ ដូច្នេះហើយ ទើបនៅកន្លែងរបស់លោក មិនសូវមានរូបសេសសល់ លើកលេងតែលោកកំពុងឆ្លាក់តែម្ដង ទើបអាចបានមកឃើញ ។
ពាក់ព័ន្ធនឹងចំនួនជាងជំនាញកម្លាក់ថ្មនេះ បើតាមលោកសឿម ប៊ុនធន បានប៉ាន់ប្រមាណថា សម្រាប់នៅខេត្តបាត់ដំបង ជាងដែលជំនាញខាងចម្លាក់«ថ្ម» ទំនងមានមិនច្រើនប៉ុន្មាន ដូចនៅតាមបណ្ដាខេត្តផ្សេងៗទេ ។ ភាគច្រើនសំបូរតែជាងចម្លាក់ «ឈើ» ហើយក៏សំបូរតែជាងជនជាតិវៀតណាមទៅទៀត។ លោក
ប៊ុនធន ក៏បានលើកយកស្នាដៃដ៏ល្បី នៃជាងចម្លាក់ថ្ម ដែលកំពុងឆ្លាក់«ព្រះពុទ្ធរូប» នៅលើជញ្ជាំងថ្មភ្នំសំពៅ សព្វថ្ងៃមកធ្វើជាឧទាហរណ៍ផងដែរ ដែលលោកអះអាងថា «ជាងចម្លាក់ថ្ម នៅក្នុងខេត្តបាត់ដំបង មានចំនួនតិចបំផុត»។
យ៉ាងណាក៏ដោយ ជាមួយនឹងជំនាញឆ្លាក់ថ្មនេះ លោកសឿម ប៊ុនធន បានថ្លែងថា មុខជំនាញចម្លាក់នេះ ត្រូវមានការអត់ធ្មត់ខ្លាំងបំផុត ហើយត្រូវចំណាយពេលរាប់ខែ បើឆ្លាក់រូបឬក្បាច់រចនាផ្សេងៗនៅលើផ្ទាំងថ្មធំៗ ទើបរួចរាល់ ។ ប៉ុន្តែជាងចម្លាក់ថ្មដ៏ល្បីរូបនេះ ក៏បានទទូលស្គាល់ដែរថា ការចេះចាំមុខជំនាញឆ្លាក់ថ្មនេះ លោកពិតជាមិនបានឆ្លងកាត់ «សាលា» ត្រិមត្រូវតាមក្បូនខ្នាតមែន តែលោកហាក់ទទូលបានជោគជ័យក្នុងអាជីពជាងចម្លាក់នេះ។ ព្រោះបច្ចុប្បន្ន មានអតិថិជនជាច្រើន បាននិងកំពុងកុម្ម៉ង់ទិញរូបចម្លាក់ ឬ ផ្ទាំងសិលាចម្លាក់ក្បាច់រចនា ឬ សិលាចារឹកផ្សេងៗពីលោក។ សព្វថ្ងៃ លោកនិងកូនជាងប៉ុន្មាននាក់ បានប្រឹងប្រែងធ្វើទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ ស្ទើរមិនទាន់តម្រូវការផង។
ដូច្នេះ លោកគិតថា នេះមោទនភាព និងជាភាពជោគជ័យមួយក្នុងអាជីកម្មចម្លាក់ថ្មរបស់លោក ដែលបានតស៊ូយ៉ាងអំណត់ក្នុងរយៈពេល១៨ឆ្នាំកន្លងទៅនេះ។ លោកប៊ុនធន ក៏មិនភ្លេចអំពាវនាវសុំឲ្យប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរជួយគាំទ្រដល់ស្នាដៃ និងជួយលើកទឹកចិត្តដល់ ជាងចម្លាក់ក្បាច់បុរាណខ្មែរនានា ដែលកំពុងប្រឹងប្រែង ស្ទើរគ្រប់រូបភាពនាសម័យនេះ ឲ្យបានពេញទំហឹងផងដែរ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ