បុគ្គលពួកខ្លះក្នុងលោកនេះរមែងមិនស្គាល់ប្រមាណក្នុងការបរិភោគ គ្មានសេចក្តីសន្តោស គឺល្មោភបរិភោគទៅតាមចំណង់របស់ខ្លួន ដោយគេពុំបានគិតថា មិនមែនបរិភោគតែមួយពេលហើយឈប់ឯណា គឺត្រូវបរិ ភោគថ្ងៃក្រោយបន្តបន្ទាប់ទៀត ក្រែងរកមិនបានដូចថ្ងៃនេះ ពេលនោះសេចក្តីទុក្ខនឹងកើតឡើង ។
ការបរិភោគនេះទៀតសោត ក៏មិនមែនបរិភោគរហូតទាល់តែហល់ ភើចេញមកវិញនោះក៏ទេដែរ គឺត្រូវស្គាល់ប្រមាណនៃការបរិភោគឱ្យត្រឹមតែល្មមដើម្បីញុំាងឥរិយាបថទាំង៤ឱ្យប្រព្រឹត្តទៅស្រួល ពិសេសពោះវៀនក្រពះដំណើរការល្អទៅបានហើយ ។
តែមិនដូច្នោះទេអ្នកខ្លះព្រោះតែមិនស្គាល់ប្រមាណនៃការបរិភោគហ្នឹងហើយបានជាពេលខ្លះត្រូវរងទុក្ខវេទនាដេកមិនសុខ អង្គុយក៏មិនស្រួល ដកដង្ហើមចេះតែផុតៗ នេះជាទោសនៃការបរិភោគមិនស្គាល់ប្រមាណ ដូចពាក្យចាស់ពោលថា ស៊ីមិនស្គាល់ប្រមាណ ។ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ