ការមិនបៀតបៀនគ្នា គឺជាការមិនបៀតបៀនទាំងខ្លួនឯងនិងអ្នកដទៃ ជាហេតុនៃសេចក្ដីសុខ ចំណែកការបៀតបៀនគ្នាជាហេតុនៃទុក្ខភ័យ មិនស្ងប់ក្នុងជីវិត ហេតុនេះបុគ្គលអ្នកប្រាថ្នាឲ្យការរស់នៅមានសេចក្ដីចម្រើន មិនត្រូវធ្វើនូវអំពើបៀតបៀនផ្សេងៗ គប្បីព្យាយាមរក្សាខ្លួនដោយស្មារតី ត្រេកអរក្នុងសេចក្ដីមិនប្រមាទ ។
ព្រោះថាទោសនៃការបៀតបៀននេះឱ្យផលមិនរង់ចាំកាលឡើយ ដូចជាការបៀតបៀនខ្លួនឯងដោយប្រព្រឹត្តអបាយមុខ លេងស្រី បរិភោគទឹកស្រវឹង ប្រព្រឹត្តល្បែងស៊ីសង សេពគប់មិត្តមិនល្អ និងខ្ជិលច្រអូសជាដើម ទោះជាមិនបានបៀតបៀនអ្នកដទៃដោយត្រង់ចំពោះក៏ដោយ តែវាជាការបៀតបៀនដោយអមឬដោយប្រយោល ដូចជាធ្វើឲ្យទន់ខ្សោយស្មារតី សង្គមមិនចម្រើនលូតលាស់ បញ្ចុះតម្លៃវង្សត្រកូលក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្លួនជាដើម ។
រឹតលំបាកជាងនេះទៅទៀតគឺការវិវាទគ្នាញឹកញាប់ក្នុងផ្ទះរវាងប្ដីប្រពន្ធ ស្រែកឡូឡារំខានអ្នកជិតខាង គឺជាការប៉ះពាល់ធ្ងន់ធ្ងរបំផុត ។ ព្រោះហេតុនោះដើម្បីឲ្យបានជាមនុស្សល្អ មិត្តល្អ ត្រូវប្រព្រឹត្តអំពើជាប្រយោជន៍ដែលផ្ទុយអំពីការបៀតបៀន នេះហើយជាមង្គលដ៏ឧត្ដម ។ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ