រាជធានីភ្នំពេញ ៖ តាមសេចក្ដីប្រកាសព័ត៌មានកាលពីថ្ងៃទី៧ សីហា ឆ្នាំ២០១៤ របស់អង្គការជីវិតសត្វស្លាបអន្តរជាតិប្រចាំនៅកម្ពុជាបានឱ្យដឹងថា ជំរឿនសត្វត្មាតប្រចាំឆ្នាំត្រូវបានអនុវត្តនៅតំបន់ចំនួន៧នៅទូទាំងប្រទេសកម្ពុជា។ ការកត់ត្រាបានបង្ហាញថា គឺជាការប៉ាន់ប្រមាណចំនួនទាបបំផុតលំដាប់ទីពីរចាប់តាំងពី ការចាប់ផ្តើមកត់ត្រាក្នុងឆ្នាំ២០០៤មក ។ មានតំបន់ចំនួនពីរគឺតំបន់ភាគខាងលិច
រាជធានីភ្នំពេញ ៖ តាមសេចក្ដីប្រកាសព័ត៌មានកាលពីថ្ងៃទី៧ សីហា ឆ្នាំ២០១៤ របស់អង្គការជីវិតសត្វស្លាបអន្តរជាតិប្រចាំនៅកម្ពុជាបានឱ្យដឹងថា ជំរឿនសត្វត្មាតប្រចាំឆ្នាំត្រូវបានអនុវត្តនៅតំបន់ចំនួន៧នៅទូទាំងប្រទេសកម្ពុជា។ ការកត់ត្រាបានបង្ហាញថា គឺជាការប៉ាន់ប្រមាណចំនួនទាបបំផុតលំដាប់ទីពីរចាប់តាំងពី ការចាប់ផ្តើមកត់ត្រាក្នុងឆ្នាំ២០០៤មក ។ មានតំបន់ចំនួនពីរគឺតំបន់ភាគខាងលិចសៀមប៉ាង និងតំបន់ព្រៃការពារព្រះវិហារទទួលបាន ទិន្នន័យរហូតទៅដល់៩៧%នៃចំនួនសរុប ។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយជិត៨០% នៃចំនួនសរុបសត្វត្មាតទាំងអស់ដែលបានកត់ត្រាគឺមាន១៥៥ក្បាល ត្រូវបានរាប់នៅតំបន់ភាគលិចសៀមប៉ាងជាតំបន់ព្រៃនៃក្តីសង្ឃឹមរបស់អង្គការជីវិតសត្វស្លាបអន្តរជាតិ។ ទិន្នន័យនេះបញ្ជាក់ថា វាជាអាហារដ្ឋានត្មាតធំជាងគេ និងសំខាន់បំផុតនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ព្រមទាំងជាតំបន់ដ៏សំខាន់បំផុតតែមួយគត់សម្រាប់ប្រភេទត្មាតត្នោត (Slender-billed Vulture, ឈ្មោះវិទ្យាសាស្ត្រ Gyps tenuirostris) ។ តំបន់ចំនួន៥ទៀត ដែលមានទីតាំងស្ថិតនៅភាគខាងកើតប្រទេសកម្ពុជា បានកត់ត្រាជាអតិបរមាបានត្រឹមតែ២៦ក្បាលប៉ុណ្ណោះ ។
លោកJonathan Eames ទីប្រឹក្សាបច្ចេកទេសជាន់ខ្ពស់របស់អង្គការជីវិតសត្វស្លាបបានពន្យល់ថា «យើងមានការរីករាយ និងមោទនភាពក្នុងការទទួលបានចំនួនសត្វត្មាតដ៏ច្រើនបំផុតនៅអាហារដ្ឋានត្មាតដែលយើងរៀបចំនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។ វាអាចមានការពន្យល់ជាច្រើនពីមូលហេតុរបស់ទិន្នន័យដ៏ខ្ពស់នៅតំបន់ខាងលិចសៀមប៉ាងនេះ ប៉ុន្តែចំនួនដ៏ខ្ពស់របស់សត្វពាហនៈ (គោ និងក្របី) ដែលលែងដោយសេរីនៅក្នុងព្រៃបន្ថែមជាមួយការផ្តល់ចំណីជាទៀងទាត់របស់អង្គការជីវិតសត្វស្លាបអន្តរជាតិចំនួនពីរដងក្នុងមួយខែ មានន័យថា សត្វត្មាតទាំងនោះបានរៀនដើម្បីប្រមូលផ្តុំនៅតាមទីកន្លែងជិតៗនៅពេលកាលបរិច្ឆេទនៃការធ្វើអាហារត្មាតចូលមកដល់ ។
ទោះជាយ៉ាងណាក្ដីយើងដឹងយ៉ាងច្បាស់ថា ឧប្បត្តិហេតុនៃការបំពុលតែមួយគត់អាចបំផ្លាញស្ទើរតែទាំងស្រុងនៃចំនួនសត្វទាំងមូលនៅប្រទេសកម្ពុជា ដូចេះ្នហើយទើបយើងត្រូវតែបង្កើនកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងទ្វេដងដើម្បីទប់ស្កាត់ឧប្បត្តិហេតុបំពុលនានាដែលកើតមានឡើងជាយថាហេតុ»។
លោកស៊ុំ ភារុណ អ្នកសម្របសម្រួលគម្រោងអភិរក្សសត្វត្មាតប្រចាំកម្ពុជា របស់អង្គការជីវិតសត្វស្លាបអន្តរជាតិបានថ្លែងថា
«ផ្អែកទៅលើទិន្នន័យនេះតែម្យ៉ាង វាមិនអាចត្រូវបានចាត់ទុកថាជាភស្តុតាងនៃការធ្លាក់ចុះនៃចំនួនសត្វត្មាតនៅកម្ពុជាឡើយ ។ ទិន្នន័យខាងលើនេះគឺបង្ហាញពីការធ្លាក់ចុះមួយដែលត្រូវបានកើតមានឡើងក្នុងចំណោមសត្វត្មាតមាននៅតំបន់ភាគខាងកើតនៃប្រទេសកម្ពុជា ហើយយើងត្រូវឈ្វេងយល់ពីមូលហេតុពិត និងឆ្លើយតបទៅនឹងបញ្ហានេះ ។ វាគឺប្រហែលជាបណ្តាលមកពីលទ្ធផលជាច្រើនដូចជា ការបំពុល ការបំផ្លាញទីជម្រក និងការរំខាន ឬកង្វះនៃការធ្វើអាហារដ្ឋានត្មាតជាទៀងទាត់ ព្រមទាំងភាពពុំច្បាស់លាស់នៅក្នុងការប្រមូលទិន្នន័យនៅតាមទីតាំងទាំងនោះ» ។
ឧប្បត្តិហេតុនៃការពុលរបស់សត្វត្មាតដ៏ធំបានកើតឡើងនៅក្នុងតំបន់ព្រៃការពារមណ្ឌលគិរីនៅថ្ងៃទី២៨ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០១៤ ដែលមានខ្មោចសត្វត្មាតចំនួន១៣ក្បាលត្រូវបានរកឃើញ ។ នេះគឺជាការងាប់សត្វត្មាតដ៏ធំបំផុតដែលបានទទួលការរាយការណ៍ពីហេតុការណ៍ពុលមួយនៅកម្ពុជា ។ នៅកន្លែងមួយផ្សេងទៀតនៅក្នុងខេត្តមណ្ឌលគិរីក្នុងឆ្នាំ២០១៣ ក្រុមហ៊ុនវៀតណាម មួយបានចាប់ផ្តើមឈូសឆាយព្រៃជិតទីជម្រកពងកូនរបស់សត្វត្មាតដែលជាលទ្ធផលនាំឲ្យមានការបោះបង់ចោលប្រភពទីជម្រករបស់វានៅឆ្នាំ២០១៤ ។
កម្មវិធីរបស់អង្គការជីវិតសត្វស្លាបអន្តរជាតិប្រចាំនៅកម្ពុជា បានដឹកនាំ និងសម្របសម្រួលអង្គការដៃគូដែលមានដូចជា មជ្ឈមណ្ឌលអង្គរដើម្បីអភិរក្សជីវចម្រុះ(ACCB) មូលនិធិពិភពលោកសម្រាប់អភិរក្សធម្មជាតិប្រចាំនៅកម្ពុជា (WWF Cambodia) និង អង្គការសមាគមអភិរក្សសត្វព្រៃប្រចាំនៅកម្ពុជា (WCS Cambodia) ក្នុងការអនុវត្តគម្រោងអភិរក្សសត្វត្មាតនៅកម្ពុជា ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ