«ការលោតម៉ុងសាយ» ឬ «ការរាំពាក់មុខសត្វតោ» គឺជាទម្រង់ការរាំជាប្រពៃណីវប្បធម៌បុរាណចិន និងប្រទេសច្រើនទៀតក្នុងទ្វីបអាស៊ីដែលទម្រង់នៃការរាំនេះគឺសម្តែងកាយវិការ និងតុបតែងជាសត្វតោ ។ «ការលោតម៉ុងសាយ» ភាគច្រើនសម្តែងក្នុងអំឡុងពេលពិធីបុណ្យ «ចូលឆ្នាំចិន» និងពិធីបុណ្យប្រពៃណីចិនផ្សេងទៀតដូចជា ពិធីបុណ្យវប្បធម៌ និងសាសនាជាដើម ។
ក្រៅពីនេះ «ការលោតម៉ុងសាយ» ក៏សម្តែងក្នុងឱកាស ពិសេសៗដូចជា ពិធីបើកមុខជំនួញថ្មីអាពាហ៍ពិពាហ៍ ឬក្នុងពិធីផ្តល់កិត្តិយសស្វាគមន៍ភ្ញៀវពិសេសដោយសហគមចិនផងដែរ ។ «ការលោតម៉ុងសាយ» និង«ការរាំនាគ» គឺជាពិធីរាំនាំលាភសំណាងជ័យជោគដល់ម្ចាស់រៀបចំកម្មវិធី និងក្រុមគ្រួសារទាំងមូល ។
មនុស្សភាគច្រើនតែងតែភាន់ច្រឡំថា ការលោតម៉ុងសាយ និងការរាំនាគជាការសម្តែងតែ១ ។ តែធាតុពិតវាមិនដូចគ្នាទេ ភាពខុសគ្នាស្ថិតត្រង់ថា «ការលោតម៉ុងសាយ» តម្រូវឱ្យមានអ្នករាំតែ២នាក់តែប៉ុណ្ណោះដើម្បីសម្តែងជាសត្វតោ១ក្បាល ហើយការរាំនេះនឹងរាំលើដែកខ្ពស់ៗដែលគេតម្រៀងគ្នាជាជួរគួរគាប់ភ្នែក ។ ចំណែកឯ «ការរាំជាសត្វនាគ» វិញត្រូវមានអ្នករាំច្រើននាក់ដើម្បីតម្រៀបគ្នាកាន់សត្វនាគនោះតាំងពីក្បាលរហូតដល់កន្ទុយ ហើយការរាំនេះត្រូវដើរលើផ្ទៃរាបស្មើ។
តាមប្រវត្តិសាស្ត្រចិនក្នុងរដ្ឋកាល ហានសរសេរជាភាសាចិន មានន័យថា «ការសម្តែងជារឿងអ្វីមួយដោយមិននិយាយអ្វីក្រៅពីការបង្ហាញតាមទឹកមុខ ដៃ និងដងខ្លួន» ។ នៅសម័យនោះមានតែការសម្តែងជាសត្វត្រី នាគ និងសត្វហ្វ៊ីនីក (Phoenix) ដែលវាមានអានុភាពចម្លែកក្នុងខ្លួន ពោលគឺអាចដុតខ្លួនឯងដោយកម្តៅក្តៅខ្លាំង ហើយ៥០០ឆ្នាំក្រោយទើបអាចកើតមានម្តងទៀត។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ «ការលោតម៉ុងសាយ» មិនមែនជាប្រពៃណីទំនៀមទម្លាប់ដើមរបស់ប្រទេសចិនទេ ពោលគឺមានប្រភពមកពីប្រទេសឥណ្ឌា និងចក្រភព Persia ដែលសព្វថ្ងៃជាទឹកដីអ៊ីរ៉ង់ ៕ (កែសម្រួលដោយ ៖ បុប្ផា)
ចែករំលែកព័តមាននេះ