ខេត្តប៉ៃលិន ៖ កសិករមួយចំនួនដែលប្រកបរបរដាំដំណាំតាង៉ែន ឬហៅ «មៀនប៉ៃលិន» ពិតជាមានភាពវ័យឆ្លាតគួរឱ្យកត់សម្គាល់ ព្រោះពួកគាត់ខ្លះ បានរិះរកវិធីយ៉ាងណាដាក់បញ្ជាឱ្យផ្លែតាង៉ែនទុំចំពេលរដូវបុណ្យចូលឆ្នាំខ្មែរ បុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌ និងបុណ្យទានផ្សេងៗទៀត…
ខេត្តប៉ៃលិន ៖ កសិករមួយចំនួនដែលប្រកបរបរដាំដំណាំតាង៉ែន ឬហៅ «មៀនប៉ៃលិន» ពិតជាមានភាពវ័យឆ្លាតគួរឱ្យកត់សម្គាល់ ព្រោះពួកគាត់ខ្លះ បានរិះរកវិធីយ៉ាងណាដាក់បញ្ជាឱ្យផ្លែតាង៉ែនទុំចំពេលរដូវបុណ្យចូលឆ្នាំខ្មែរ បុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌ និងបុណ្យទានផ្សេងៗទៀត ព្រោះរដូវបុណ្យទានទើបទីផ្សារតាង៉ែនមានហាងឆេងល្អ។
នៅឆ្នាំ២០២០នេះតែម្តង ប្រជាកសិករម្ចាស់ចំការតាង៉ែនកំពុងតែរីករាយនឹងប្រមូលផលចំថ្ងៃបុណ្យចូលឆ្នាំចិន-វៀតណាមដែលឈានចូលមកដល់ថ្ងៃសែនចិន-វៀតណាមនៅថ្ងៃសុក្រនេះតែម្តង ។ ម្ចាស់ចំការតាងែនបានឲ្យដឹងថា ការដាំដុះតាង៉ែនឲ្យទុំនារដូវបុណ្យទាន ជាពិសេសថ្ងៃសែន គឺងាយស្រួលលក់ដូរក្នុងតម្លៃល្អ ព្រោះបើតាមបងប្អូនដែលកាន់តាមទំនៀមទម្លាប់ខ្សែស្រឡាយចិន ឬខ្សែស្រឡាយវៀតណាម គឺត្រូវការផ្លែឈើ យកទៅសែនព្រេនឱ្យកុងម៉ា ស្ទើរគ្រាប់ខេត្ត-ក្រុង ទើបគេអាចលក់ដូរកសិផលតាង៉ែនក្នុងតម្លៃខ្ពស់
ជាងថ្ងៃធម្មតា ។
ជាក់ស្តែងព្រឹកថ្ងៃទី២២ ខែមករា ឆ្នាំ២០២០ មានចម្ការមួយកន្លែងកំពុងប្រមូលផល ផ្លែតាង៉ែនជាង៣០០ដើម ស្ថិតក្នុងភូមិអូររអិល ឃុំស្ទឹងកាច់ ស្រុកសាលាក្រៅ ខេត្តប៉ៃលិន ដោយជួលកម្មករជាច្រើនចូលទៅបេះ ដើម្បីលក់ឱ្យឈ្មួញ ទិញយកលក់បន្តនៅតាមបណ្តាខេត្តនានា ដូចជា ខេត្តបាត់ដំបង បន្ទាយមានជ័យ ពោធិ៍សាត់ សៀមរាប កំពង់ឆ្នាំង កំពង់ចាម រហូតដល់រាជធានីភ្នំពេញផងដែរ ។
បើតាមការរៀបរាប់ពីឈ្មួញប្រមូលទិញតាង៉ែន អ្នកស្រី ផន សុភ័ណ្ឌ អាយុ៤៦ឆ្នាំ ប្តីឈ្មោះ ម៉ាប់ អុន អាយុ៣៧ឆ្នាំ រស់នៅភូមិអូរតាពុកក្រោម សង្កាត់ទួលល្វា ក្រុងប៉ៃលិន ខេត្តប៉ៃលិន បានឱ្យដឹងថាប្តីប្រព្ធនគាត់បានដើរម៉ៅទិញផ្លែតាង៉ែន ឬមៀនប៉ៃលិន ស្ទើរគ្រប់ចម្ការទាំងអស់ទូទាំងខេត្តប៉ៃលិន ដោយម៉ៅម្តង ៣ទៅ៤ចម្ការ ពោលគឺពេលណាតាង៉ែនជិតទុំ គាត់ដើរកក់ប្រាក់ឱ្យម្ចាស់ចម្ការ រួចក៏នាំកម្មករចូលទៅបេះ ថ្លឹងគីឡូលក់តែម្តង ។ អ្នកស្រី ផន សុភ័ណ្ឌ បានបន្ត «មុខរបរមួយនេះត្រូវចំណាយពេលដើរទិញតាង៉ែនពីម្ចាស់ចម្ការរាល់ថ្ងៃ ដោយពេលធ្លាក់ថោកក៏ទិញ លុះពេលឡើងថ្លៃក៏ទិញ ហើយពេលលក់ចេញគិតតាមទីផ្សារប្រចាំថ្ងៃដែរ ។ លើសពីនេះ ការដើរម៉ៅផ្លែតាង៉ែនតាមចម្ការ ពេលខ្លះខ្ញុំអាចចំណេញច្រើន ហើយក៏មានពេលខ្លះ ខាតចុងខាតដើមដែរ បើខាតគឺទុកជាមេរៀននៅថ្ងៃក្រោយ ប៉ុន្តែភាគច្រើនគឺចំណេញ ព្រោះដើរម៉ៅទិញធូរថ្លៃ លក់ក្នុងតម្លៃខ្ពស់បន្តិច ។ ការប្រកបរបរនេះ គឺខ្ញុំនិងប្តីដើរម៉ៅតែក្នុងក្រុងប៉ៃលិនប៉ុណ្ណោះ ដោយមិនបានចេញទៅតាមខេត្តបាត់ដំបងនោះឡើយ ហើយក្នុងមួយថ្ងៃៗ គឺត្រូវជួលកម្មករចន្លោះពី៥ ទៅ៦នាក់ ដោយម្នាក់ៗ
គិតថ្លៃឈ្នួល ៤ម៉ឺនរៀលក្នុង១ថ្ងៃ » ។
ឈ្មួញខាងលើបានបន្តថា «បើដើរម៉ៅប៉ះចំខែធម្មតាគ្មានបុណ្យទាន នោះតម្លៃតាង៉ែនមិនសូវបានថ្លៃនោះទេ គឺខ្ញុំអាចលក់បាន១គីឡូក្រាមត្រឹមតែ២៥០០ ទៅ៣០០០រៀលតែប៉ុណ្ណោះ ក៏ប៉ុន្តែបើប៉ះចំថ្ងៃបុណ្យទានគាត់អាចលក់ចេញក្នុងតម្លៃ ចាប់ពី ៤០០០ រៀល ទៅ ៥០០០រៀលក្នុងមួយគីឡូក្រាម ខណៈភាគច្រើនម៉ូយរបស់គាត់ទិញទៅលក់ក្នុងផ្សារសាមគ្គី ក៏អាចលក់បានក្នុងមួយគីឡូក្រាមតម្លៃ ៦០០០ រៀល ទៅ៧០០០រៀល ។ តែបើគេដឹកយកទៅលក់នៅតាមបណ្តាខេត្ត និងរាជធានីភ្នំពេញ គឺមួយគីឡូក្រាម អាចលក់បានតម្លៃ៨០០០រៀលផងដែរ » ។
គាត់បានបន្ថែមទៀតថាកាលពីមុនគាត់ជាអ្នកប្រកបរបរលក់ផ្លែឈើនៅក្នុងផ្សារសាមគ្គី ហៅ ប៉ាហ៊ី ជាធម្មតា តែដោយសារមានការឈ្លោះទាស់ទែងជាមួយម្ចាស់ផ្ទះដែលជួលគេលក់ ក៏ឈប់លក់ដូរ នៅទីនោះ ហើយមានគំនិតដើរម៉ៅចម្ការគេទាំងពីរនាក់ប្តីប្រពន្ធវិញម្តង ។ របរមួយនេះ ពេលខ្លះ គាត់ម៉ៅរួច លក់ឱ្យថៅកែផ្សេងចូលមកពីខេត្តផ្សេងគេជួលកម្មករឱ្យបេះយកទៅលក់នៅតាមបណ្តាខេត្តនានា ដោយអត់ធ្លាប់លក់ដូរនៅក្នុងប្រទេសថៃនោះឡើយ ។
ចំណែកកម្មករម្នាក់ ឈ្មោះ សុខ ម៉ៅ ភេទស្រី អាយុ៤៨ឆ្នាំ បានរៀបរាប់ឱ្យដឹងថា គាត់បានធ្វើការស៊ីឈ្នួលបេះផ្លែតាង៉ែនឱ្យថៅកែ ដោយគេគិតជាកេះក្នុង១កេះទម្ងន់ជាង១០គីឡូក្រាម គេឱ្យតម្លៃឈ្នួល៦០០០រៀល ហើយក្នុង១ថ្ងៃគាត់អាចបេះច្រកកេះបាន៧ទៅ១០កេះដែរ ។ សរុបទៅក្នុងមួយថ្ងៃ គាត់អាចរកប្រាក់ចំណូលពី៧ទៅ១០ម៉ឺនរៀលដែរ ។ លោកបានបន្តថា «តែការប្រកបរបរមួយនេះ ខ្ញុំត្រូវមានការអត់ធ្មត់ និងតស៊ូបំផុត ព្រោះក្នុងមួយថ្ងៃៗសម្ងំនៅតែក្នុងចម្ការ និងត្រូវរហ័សដៃរហ័សជើង ព្រោះបើបេះបានតិច បានប្រាក់កម្រៃក៏តិចតួចដែរ ដូច្នេះហើយ ទើបម្នាក់ៗមានការខិតខំប្រឹងប្រែងដោយស្ទើរតែមិនហ៊ាន ឈប់សម្រាកនោះឡើយ»។
សូមបញ្ជាក់ថា ប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ តម្លៃទីផ្សារតាង៉ែន មានការធ្លាក់ខ្លាំងគួរឱ្យកត់សម្គា ល់ ដោយពីមុនមានខាងឈ្មួញថៃចូលមកទិញ ក្នុងតម្លៃខ្ពស់ដែរ ប៉ុន្តែក្រោយមក គេផ្អាកបញ្ជារទិញ ហើយក៏លក់ដូរតែក្នុងស្រុកខ្មែរ ដែលអ្នកខ្លះរអ៊ូរទាំចង់ឈប់ប្រកបរបរមួយនេះ ព្រោះមិនចំណេញ តែអ្នកខ្លះគេបន្តដាំដុះដោយប្រើបច្ចេកទេសធ្វើយ៉ាងណា ឱ្យផ្កាផ្លែនៅរដូវបុណ្យទាន ទើបលក់ក្នុងតម្លៃខ្ពស់បាន មិនអញ្ចឹងបើបណ្តោយតាមធម្មតានោះមិនអាចលក់បានថ្លៃនោះទេ ៕ កែសម្រួលដោយ ៖ សុឃាក់
ចែករំលែកព័តមាននេះ