លទ្ធិព្រះពុទ្ធសាសនាយកវិន័យជាគោលអាងយ៉ាងសំខាន់សម្រាប់ទល់ទ្រជ្រោងសាសនាឱ្យខ្ពស់ឡើង ។ វិន័យនេះមិនមែនសម្រាប់តែអ្នកបួសទេ គ្រហស្ថក៏មានវិន័យសម្រាប់ទ្រទ្រង់ជីវិតឱ្យមានសីលធម៌ដែរ ។ វិន័យសម្រាប់គ្រហស្ថបានដល់រក្សាសីល៥ សីល៨ឱ្យបានខ្ជាប់ខ្ជួន ចំណែកបព្វជិតបានដល់សីល៤ អាបត្តិ៧ និងសិក្ខាបទ២២៧…
លទ្ធិព្រះពុទ្ធសាសនាយកវិន័យជាគោលអាងយ៉ាងសំខាន់សម្រាប់ទល់ទ្រជ្រោងសាសនាឱ្យខ្ពស់ឡើង ។ វិន័យនេះមិនមែនសម្រាប់តែអ្នកបួសទេ គ្រហស្ថក៏មានវិន័យសម្រាប់ទ្រទ្រង់ជីវិតឱ្យមានសីលធម៌ដែរ ។ វិន័យសម្រាប់គ្រហស្ថបានដល់រក្សាសីល៥ សីល៨ឱ្យបានខ្ជាប់ខ្ជួន ចំណែកបព្វជិតបានដល់សីល៤ អាបត្តិ៧ និងសិក្ខាបទ២២៧ ដែលចាត់ថាជាវិន័យរបស់អ្នកបួសត្រូវប្រព្រឹត្តប្រតិបត្តិយ៉ាងតឹងរ៉ឹងបំផុត ។
ព្រះបរមសាស្តាត្រាស់សម្តែងថា បុគ្គលដែលមានចំណេះវិជ្ជា មានទ្រព្យសម្បត្តិ យសស័ក្តិ មានត្រកូលខ្ពង់ខ្ពស់យ៉ាងណាក៏ដោយ ប្រសិនបើគេជាបុគ្គលអនាចារ គ្មានវិន័យ គ្មានសីលធម៌ គ្មានសុជីវធម៌ រស់នៅដោយការបំពានលើច្បាប់នោះ គេនឹងមិនទទួលបានការគោរពកោតសរសើរឡើយ ។
ចំណែកអ្នកបួសបើមិនគោរពវិន័យ ហើយចេះតែសម្ងំរស់នៅក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា នោះនឹងបានឈ្មោះថាជាអ្នកបួសអលជ្ជី ឬជាចោរចាំលួចអាហាររបស់សង្ឃ ។
ព្រោះតែមើលឃើញនូវតម្លៃនៃព្រះវិន័យយ៉ាងនេះហើយ ទើបអ្នកប្រាជ្ញពោលថា កិរិយារៀននូវវិន័យ និងព្យាយាមប្រព្រឹត្តប្រតិបត្តិឱ្យបានត្រឹមត្រូវ ជាបុគ្គលដ៏ប្រសើរក្នុងលោក ។ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ