តម្រងនោមដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់បំផុតមួយក្នុងរាងកាយដែលជួយកម្ចាត់កាកសំណល់តាមទឹកនោម ផលិតអ័រម៉ូន និងច្រោះជាតិពុល ព្រមទាំងសារធាតុរាវដែលលើសក្នុងឈាម។នេះហើយជាមូលហេតុដែលអ្នកគួរព្យាយាមរក្សាសុខភាពតម្រងនោមឱ្យបានល្អប្រសើរ។ របបអាហារជះឥទ្ធិពលគួរឱ្យកត់សម្គាល់លើសុខភាពតម្រងនោម! ដូច្នេះការដឹងពីអាហារអ្វីគួរចៀសវាងគឺចាំបាច់ណាស់។ ថ្ងៃនេះវេបសាយ Health.com.kh នឹងបង្ហាញឱ្យដឹងពីអាហារមួយចំនួនដែលអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់មុខងារតម្រងនោមប្រសិនបើទទួលទានច្រើនលើស ៖
១. ផ្លែបឺរ ៖ ទោះបីជាផ្លែបឺរមានផ្ទុកសម្បូរទៅដោយសារធាតុចិញ្ចឹមគុណភាពខ្ពស់ ប៉ុន្តែការទទួលទានផ្លែឈើនេះច្រើនពេកអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់តម្រងនោម ពិសេសប្រសិនបើអ្នកកំពុងប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាតម្រងនោមស្រាប់។ នោះក៏ព្រោះតែផ្លែបឺរមានផ្ទុកសម្បូរទៅដោយប៉ូតាស្យូម។ លើសពីនេះទៅទៀតជាតិប៉ូតាស្យូមច្រើនពេកក្នុងឈាមអាចបង្កបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរមួយចំនួនដូចជារមួលសាច់ដុំនិងចង្វាក់បេះដូងលោតមិនប្រក្រតី។
២. សាច់ ៖ ការទទួលទានសាច់ច្រើនពេកអាចបង្កបញ្ហាតម្រងនោមផ្សេងៗគួរឱ្យបារម្ភ! នោះក៏ព្រោះតែសាច់សឹងតែគ្រប់ប្រភេទ គឺមានផ្ទុកជាតិប្រូតេអ៊ីនខ្ពស់។ ហើយប្រូតេអ៊ីន គឺចាំបាច់សម្រាប់ដំណើរការនៃការលូតឡាស់ និងសុខភាពសាច់ដុំ ប៉ុន្តែការរំលាយប្រូតេអ៊ីនជាការងារដ៏ពិបាកបំផុតមួយដែលតម្រងនោមធ្វើ ឬទទួលខុសត្រូវ។
ការទទួលបាននូវជាតិប្រូតេអ៊ីន គឺល្អសម្រាប់សុខភាព ប៉ុន្តែប្រូតេអ៊ីនច្រើនហួសប្រមាណពេកអាចបណ្ដាលឱ្យមានផលប៉ះពាល់ដល់តម្រងនោម។ ប្រូតេអ៊ីនច្រើនពេកបង្កើនការផ្ទុកមេតាប៉ូលីកដែលបង្កការបំផ្លាញដល់តម្រងនោម។ ការទទួលទានអាហារមានផ្ទុកជាតិប្រូតេអ៊ីនច្រើនក៏បង្កើនហានិភ័យនៃជំងឺគ្រួសក្នុងតម្រងនោមផងដែរ។ ហើយអ្នកដែលមានជំងឺតម្រងនោមមិនត្រូវបានណែនាំឱ្យទទួលទានអាហារមានផ្ទុកសម្បូរទៅដោយជាតិប្រូតេអ៊ីនឡើយ។
៣. អំបិល ៖ របបអាហារសុខភាពល្អគួររួមបញ្ចូលជាតិសូដ្យូម ឬអំបិលប្រមាណត្រឹម ២៣០០ មីលីក្រាម ឬប្រហែល ១ ស្លាបព្រាកាហ្វេប៉ុណ្ណោះក្នុងមួយថ្ងៃ។ ប្រសិនបើទទួលទានអាហារប្រៃ ឬអំបិលច្រើនពេកនោះតម្រងនោមត្រូវធ្វើការកាន់តែខ្លាំងជាងធម្មតាដើម្បីកម្ចាត់ជាតិសូដ្យូមដែលលើស។ ដូច្នេះដើម្បីជាការប្រសើរក្រៅពីអំបិល អ្នកក៏គួរកាត់បន្ថយការទទួលទានអាហារប្រៃ ឬមានផ្ទុកសម្បូរទៅដោយជាតិសូដ្យូម។
៤. ចេក ៖ ការទទួលទានផ្លែចេកច្រើនលើសពេកក៏មិនល្អចំពោះមុខងារតម្រងនោមដែរ។ នោះក៏ព្រោះតែផ្លែឈើនេះមានផ្ទុកជាតិប៉ូតាស្យូមខ្ពស់។ មនុស្សពេញវ័យសុខភាពល្អគួរទទួលបានប៉ូតាស្យូមចន្លោះត្រឹមពី ៣៥០០ ដល់ ៤៧០០ មីលីក្រាមនៃប៉ូតាស្យូមប្រចាំថ្ងៃពីអាហារ។ ចេកទំហំមធ្យមមួយផ្លែទម្ងន់ ១៥០ ក្រាមមានផ្ទុកជាតិប៉ូតាស្យូមដល់ទៅ ៥៣៧ មីលីក្រាមទៅហើយ។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នកកំពុងជួបប្រទះបញ្ហាតម្រងនោមណាមួយស្រាប់នោះការកម្រិតបរិមាណនៃជាតិប៉ូតាស្យូមកាន់តែសំខាន់។
៥. ផលិតផលអាហារធ្វើឡើងពីទឹកដោះគោ ៖ ផលិតផលអាហារផ្សំឡើងពីទឹកដោះគោដូចជាឈីស ទឹកដោះគោ និងទឹកដោះគោជូរ គឺមានផ្ទុកសម្បូរទៅដោយជាតិកាល់ស្យូមដែលបង្កើនកម្រិតនៃជាតិកាល់ស្យូមក្នុងទឹកនោម។ វាត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងហានិភ័យខ្ពស់នៃជំងឺគ្រួសក្នុងតម្រងនោម។
សម្រាប់អ្នកដែលមានជំងឺតម្រងនោមស្រាប់គួរកាត់បន្ថយការទទួលទានអាហារផ្សំឡើងពីទឹកដោះគោដើម្បីអនុញ្ញាតឱ្យតម្រងនោមងាយស្រួលដំណើរការមុខងារច្រោះឈាម។ បឺរ ជាផលិតផលផ្សំឡើងពីទឹកដោះគោដែលមានផ្ទុកជាតិខ្លាញ់ឆ្អែតខ្ពស់ដែលបង្កើនហានិភ័យនៃជំងឺបេះដូង។ អ្វីដែលសំខាន់នោះ គឺជំងឺបេះដូងជាកត្តាចម្បងបំផុតមួយនៃជំងឺតម្រងនោម។
៦. ក្រូចនិងទឹកក្រូចស្រស់ ៖ ក៏ព្រោះក្រូចក៏មានផ្ទុកកម្រិតនៃជាតិប៉ូតាស្យូមខ្ពស់ផងដែរ។ ក្រូចទំហំមធ្យមមួយផ្លែអាចផ្ដល់ជាតិប៉ូតាស្យូមដល់ទៅ ២៤០ មីលីក្រាម ហើយមួយពែងនៃទឹកក្រូចស្រស់អាចផ្ទុកជាតិប៉ូតាស្យូម ៤៧០ មីលីក្រាមឯណោះ។ ដូច្នេះដើម្បីជាការប្រសើរចូរកម្រិតការទទួលទានក្រូច ឬទឹកក្រូចស្រស់ក្នុងមួយថ្ងៃៗ ពិសេសប្រសិនបើអ្នកកំពុងមានបញ្ហាតម្រងនោមស្រាប់ (ប្រភពពី៖ Health.com.kh)៕ (កែសម្រួលដោយ ៖ បុប្ផា)
ចែករំលែកព័តមាននេះ