តាមធម្មតាជាតិជាបុថុជ្ជនតែងមានចិត្តជាប់ជំពាក់ក្នុងលោកធម៌ទាំង៨ប្រការនេះមិនខានគ្រាន់តែមានស្រាលនិងធ្ងន់ទៅតាមកម្រិតនៃការអប់រំចិត្ត ។ លោកធម៌ទាំង៨នោះគឺ លាភ១ ឥតលាភ១ មានយស១ ឥតយស១ សរសើរ១ និន្ទា១ សុខ១ និងទុក្ខ១ ។
លោកធម៌បានដល់ធម្មជាតិជាទីប្រាថ្នា និងមិនជាទីប្រាថ្នារបស់មនុស្ស និងជាធម៌ដែលតែងកើតមាននៅក្នុងមនុស្សគ្រប់រូប មិនថាបុគ្គលនោះជាអ្នកចេះដឹងធម៌ ឬមិនចេះធម៌ឡើយ ហើយក៏មិនរើសមុខថាជាពុទ្ធសាស និក ឬជាសាសនិករបស់សាសនាណាមួយឡើយ ។
តែចំណែកអរិយបុគ្គលទាំងឡាយមានព្រះពុទ្ធជាដើមរមែងមិនញាប់ញ័រ គឺមិនសប្បាយភ្លើតភ្លើនទាំងមិនទោមនស្សដោយលោកធម៌ទាំង៨នេះឡើយ ព្រោះតែបែបនេះហើយទើបពួកលោករមែងរស់នៅជាសុខក្សេមក្សាន្តជាអង្វែង ។
ការព្យាយាមអប់រំចិត្តឱ្យបានទៅជាចិត្តដែលមិនញាប់ញ័រដោយលោកធម៌ទាំង៨ ជាចិត្តប្រាសចាកទុក្ខទាំងពួង ។ ដោយសាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ